Het voelt niet echt als zomer. Vrij veel regen – de laatste week bijna dagelijks – en temperaturen van zo’n 23 graden. Dat zijn we van eerdere jaren niet gewend. Gelukkig droogt alles snel in de zomer en zijn de condities om te klimmen eigenlijk heel goed. Het doel voor deze trip: proberen om een acht te klimmen. In 2005 klom ik m’n eerste 8a en sindsdien heb ik ieder jaar minimaal één achtstegraads boulder geklommen. We zijn nu 20 jaar verder, maar om de ‘20 jaar achtstegraads’ daadwerkelijk aan te tikken, moet ik er dit jaar in ieder geval eentje klimmen. Tot nu toe was dat nog niet gelukt. Maar al vroeg in de trip klim ik de atypische Amour Noir d’Ussy Cat, waarin ik in mei al wat voorwerk deed. M’n 95^e acht, dus ook die 100 komt dichterbij.

Na deze boulder laat ik verdere achtstegraadsdoelen even voor wat ze zijn en richt ik me vooral op dagprojecten en mooie lijnen. Ondanks het koele weer gaat m’n huid sneller dan verwacht. In de tweede week klim ik continu in de ‘gevarenzone’ met rode toppen en moet ik voorzichtiger zijn dan ik eigenlijk wil. Maar ook dan komen er nog een paar mooie boulders bij.

Sanne voelt zich in het begin van de trip niet helemaal fit, maar kan op de laatste dag toch nog Millésime afmaken. In de derde sessie, ’s ochtends om 8:15 uur is het raak.

C’est Toujours pour Ceux qui Savent kost me wat moeite. Afmaken op de eerste dag lukt me net niet. De volgende ochtend gaat het in de eerste poging.

Fietsen mee naar het bos, dat bevalt de mannen wel. Op de fiets naar het kindercircuit van Télégraphe.

La Neuvième Forme in Buthiers, niet heel moeilijk, wel heel mooi.