Colorado

On 27/02/2011, in blog, by Enzo

Sneeuw, sneeuw en nog meer sneeuw, zo ook in de Poudre Canyon. Een ruim veertig mijl lange rit door de canyon, over een totaal besneeuwde weg, zou me naar Area 420 moeten leiden, waar het plan was om een paar boulders te cleanen om ze de volgende dag te klimmen. In de praktijk liep het echter wat anders…

De pullout die ik nam, om even in de topo te kijken was steiler dan ik dacht en door de vele sneeuw kwam ik niet meer terug de weg op… Mmm, stuck in the middle of nowhere, geen telefoonsignaal, bijna geen passerende auto’s… Na een half uur prutsen met de deksels van m’n tupperwareboxen onder m’n wielen gaf ik op. Hier slapen en morgen verder zien – het was al relatief laat – of proberen auto’s aan te houden en nu om hulp vragen… Lang hoef ik niet na te denken; een auto stopt en er stappen drie dames uit met de vraag of ik hulp nodig had! Gewapend met een sneeuwschep en een zaag maken we de oprit sneeuwvrij en zagen we takken af om onder de wielen te leggen voor grip. Na een tijdje stopt er nog een auto, maar zelfs met vijf man krijgen we m’n van nét niet terug de weg op…

Niet lang daarna passeert er een sleepwagen en ik houd ‘m aan om te vragen of hij me niet even, het laatste stukje, terug de weg op wilt trekken. De onvriendelijke chauffeur zegt dat ik ‘geluk’ heb; voor 190 dollar wil hij me wel helpen… Als ze speciaal voor mij moesten komen zou het veel duurder zijn… Ik sta perplex… Vier super aardige mensen zijn me al ruim een half uur aan het helpen, de sleepwagen heeft één minuut nodig en is er toch, maar de asshole maakt gebruik van het feit dat ik wel van zijn dienst gebruik móet maken… Na lang onderhandelen trekt hij me voor 100 dollar terug de weg op…

Linksboven het begin van de Poudre Canyon. Rechts de sleepactie, letterlijk twee meter. Onder vervolg ik m’n weg, gevolgd door de sleepwagen. In Winter Park vind ik het mooi geweest; undercover bivy voor een Motel…

Ondertussen blijft het sneeuwen… Cleanen heeft geen zin meer. Bovendien begint het donker te worden, dus ik moet opzoek naar een slaapplek. In ieder geval geen pullouts of dirtroads meer, dus ik vervolg m’n route door de canyon… Na een paar uur glijden kom ik in een ski-dorpje en gesloopt van de dag besluit ik te stoppen…

Tja, richting Nederland… Vandaag moest het, over vijf weken moet het echt… Gelukkig reed ik na Nederland de Boulder Canyon in!

De volgende dag rijd ik terug naar Boulder, door de Boulder Canyon, waar ik wat wil wandelen en kijken of ik wat blokken kan vinden. Het eerste lukt, alhoewel het zelfs hier sneeuwstampen is. Ik vind een boel routes, maar slechts twee boulders; maar het is te koud en er ligt teveel sneeuw om te klimmen. Heel erg vind ik het niet, ik heb een mooie dag, alles loopt weer volgens plan: na de wandeling vind ik de Utah Bouldering Guide, ik doe m’n was en neem een douche in The Spot… Morgen naar Joe’s!

 

The road again!

On 25/02/2011, in blog, by Enzo

Hoe gek het ook klinkt, weggaan uit Hueco voelde als een bevrijding. Een prima tijd, maar na vijf weken was ik meer dan blij om weer ‘on the road’ te zijn; te gaan, te staan en te doen wat ik wilde, in plaats van me te beperken tot een klein stukje woestijn in Texas.

Vanuit Hueco reed ik op aanraden van Jacob in tweeënhalf uur naar Carlsbad Caverns in New Mexico, een super gaaf National Park met verreweg de grootste grotten die ik ooit gezien heb! Niet zoals in China verlicht met neonlampen, maar minimaal licht om het zo natuurlijk mogelijk te houden. Bijna twee uur dwaalde ik door de ‘Big Room’, de grootste ondergrondse kamer in het park.

The Big Room in Carlsbad Caverns.

Na Carlsbad waren het veel kleine weggetjes die me na vier uur uiteindelijk naar de ‘interstate’ leidde. Na nog eens bijna drie uur bereikte ik de Colorado-boarder en bijna in slaap vallend werd dat m’n overnachtingsplek. De volgende dag was het stralend weer – alhoewel wat kouder dan in Texas – en reed ik door naar Boulder. Een super leuk, heel Nederlands lijkend studentenstadje vlakbij Denver. Fietspaden, veel studenten, straatmuzikanten en een autovrije winkelzone. Ik voelde me meteen thuis!

Boulder, CO.

Na een middagje stad-slenteren besloot ik die avond door te rijden naar Estes Park, de gateway naar RMNP. Ondanks dat RMNP bekend staat als een zomergebied wilde ik het toch uitchecken. Bovendien gaf Paul me een beetje hoop dat misschien wel de mooiste boulder van Colorado te doen zou zijn. Na het zien van zijn filmpje raakte ik gemotiveerd! De Karma van Colorado – maar dan in spiegelbeeld!

Helaas sneeuwde het de volgende dag. Desondanks ging ik het park in, opzoek naar Both Sides of the Spectrum. Na een intensieve wandeling doordat er zoveel sneeuw lag, vond ik ‘m. Zoals verwacht bedekt onder een dikke laag sneeuw, maar ook onder de boulder lag zoveel sneeuw dat het mogelijk was halverwege in te stappen. Helaas… Cleanen was geen optie, aangezien er meer en meer viel… Morgen eens in de Poudre Canyon kijken, alhoewel er meer sneeuw gaat vallen… Toch nog maar een keer een zomer-tripje naar Colorado boeken…

De wandeling naar de Both Sides was bijna net zo spannend als het rijden in het park… Na wat glijden in de auto en drie keer onderuit te zijn gegaan vond ik ‘m… Helaas niet in klimbare toestand…

 

The Hueco List

On 22/02/2011, in blog, by Enzo

Na de extreem koude week twee weken geleden steeg de temperatuur zo’n 45 graden (Celsius) en was het in plaats van -20 rond de 25 graden. Ideaal om te chillen, iets minder om hard te klimmen, dus de motivatie daalde een beetje. Niet erg, heb nog twee mooie weken gehad! Na ruim vijf weken is het echter tijd om de grootste natuurlijke outdoor-gym ter wereld te verlaten. Gelukkig met een paar mooie lijnen op zak! Het klimmen was zwaar, zowel fysiek – te lang geen hal van binnen gezien, gelukkig ging het na een week al beter – als voor m’n vinger. Het zandsteen van Vegas en Moe’s was toch een stuk minder intensief dan de vulkanische rots hier. Helaas kon ik een aantal boulders daardoor niet klimmen. Bij deze de lijst van boulders die wél lukten en de laatste foto’s. Morgen rijd ik naar Carlsbad Caverns National Park in New Mexico. Vanuit daar zover mogelijk naar het noorden, waarschijnlijk een Walmart-bivy, en dan de volgende dag door naar Boulder, Colorado. Tot het eind van de maand zal ik daar rondhangen, misschien hier en daar een bouldertje klimmen, om vervolgens door te rijden naar Joe’s Valley in Utah, de laatste echte stop voordat ik terug moet naar SF om m’n bus/huis op tijd te kunnen verkopen…

Links The Flame, een klein projectje dat ik gelukkig af kon maken, rechts vind Paul het klimmen in Hueco maar zwaar in New Religion, beide op East Spur.

Na een maand in Hueco vond ik dat ik een Rock-art tour moest doen in het kader van een rustdag-activiteit. Helaas viel het tegen… Braaf luisteren naar de ranger en weinig mooie rock-art gezien.De schildering in de foto (de mooiste die ik hier zag) kwamen we tijdens het klimmen tegen…

Tja, je komt ze ook overal tegen, zelfs in Hueco…

Bloodline, de mooiste 6-pointer op North Mountain! Onder Baby Martini, vijf meter bakken trekken, maar desondanks ook 6 punten. Rechts Pat in Dirty Martini on the Rocks.

Hueco Clean-Up Day; In tours het park in, trash verzamelen en boulders cleanen. ‘s Avonds Burrito’s op de Rock Ranch.

Tot slot, als afsluiter van Hueco, klom ik vandaag samen met Siebe DE oldschool klassieker hier, Sea of Holes, 3 pitches 5.10. Ja, met een touw! Oldschool haken van 30 jaar oud, oldschool haakafstanden van rond de tien meter, dus we moesten het  in oldschoolstyle doen, maar wel mét zitstart ;)

 

17/01 The Tall Cool Red One V6 [FLASH]
17/01 The Ventral Fin V5
17/01 Dry Rock V7 [FLASH]
17/01 Dragonfly V5 [FLASH]
17/01 The Snakecharmer V7 [FLASH]
18/01 The Egg V8
19/01 Walrus in a Blender V5
19/01 New Religion V7 [FLASH]
19/01 Belly of the Beast V7 [FLASH]
21/01 Hector V9
21/01 High Ideals V7
21/01 Power of Landjager V11
22/01 The Mexican Chicken V6
22/01 Fern Roof V9
22/01 Daily Dick Dose V7
24/01 See Spot Run V6 [FLASH]
24/01 Loaded with Power V10 [FLASH]
27/01 Coffee Achiever V5
28/01 The Wonder Dyno V10 [FLASH]
28/01 Smooth Moves Dyno V8 [FLASH]
28/01 Roughage V7 [FLASH]
28/01 Choir Boys V9
31/01 Glas Roof V9
31/01 Alf in a Blender V6
05/02 McBain V8
06/02 El Techo de los Tres B V11
08/02 Lobster Claw V5 [FLASH]
08/02 Dean’s Journey V10
10/02 Babyface V7
11/02 Better beat your Sweeties V7 [FLASH]
11/02 The Flame V11
14/02 New Religion Sit V8
14/02 That Hi-Pro Glow V6 [FLASH]
14/02 Sex after Death V8
15/02 V-Obsession V5
17/02 Baby Martini V6
17/02 Bloodline V6
17/02 Double Vision V7
17/02 Pumped Full of Semen V9
17/02 Guns of Navarone V7
18/02 Martini Hotbox V9 [FLASH]
18/02 Dirty Martini on the Rocks V10
21/02 King Cobra V6
21/02 Shower Cap V9
21/02 Sea of Holes Sit 5.10 ;)

 

Afgelopen weekend klom Victor Angle Parfait; hét ultieme voorbeeld wat Bleau zo uniek maakt en waarom het na het zien van al de gebieden in de US nog steeds verreweg op nummer 1 staat voor mij; het gevoel wat zo belangrijk is tijdens het klimmen. Een boulder als Angle P. kun je léren klimmen. Elke poging minder power, verfijndere bewegingen. Op den duur maak je dat stuk rots JOUW stuk rots en dat maakt je een betere klimmer. Dat gevoel mis ik echter in Hueco. Het gros van de problemen is ultiem powerfull en als je maar sterk genoeg bent lukt het wel. Van het je eigen maken en verfijnen van bewegingen is vaak geen sprake. Misschien is het daarom dat het klimmen in Hueco me niet zoveel voldoening oplevert. Het is als plasticklimmen. De waarderingen zeggen vaak meer over je power dan over je competentie als complete klimmer. Sterk word je hier zeker, maar dat is voor mij niet de essentie van rotsklimmen…

De afgelopen posts was ik niet heel positief over Hueco. Mijn beeld is echter niet zo zwart-wit als de posts doen laten schijnen. Natuurlijk zijn er mooie boulders en natuurlijk zijn niet alle boulders pure krachtmonsters. Ik mag zeker niet klagen om hier vijf weken te kunnen klimmen, maar ik zal bekennen, stiekem mis ik het bos gewoon ;)

Om niet alleen maar tekst te posten nog maar wat beeldmateriaal:

Dessert… Uitzicht vanaf de bivy op West Mountain en het uitzicht vanaf North Mountain…

Paul in See Spot Run en RickyO in UltraMega

Belly of the Beast en The Bermanator in Baby Martini

 

More than 300 days of sun each year…

On 03/02/2011, in blog, by Enzo

M’n geduld wordt aardig op de proef gesteld. Na twee gedwongen rustdagen vanwege een gespleten vingertop kon ik maandag weer klimmen. Het was een mooie dag op East Spur, maar dat zou ook meteen de laatste dag van de week worden…

De sneeuwstorm brak los, temperaturen ver ver onder nul, in grote delen van El Paso viel de stroom uit en zout strooien kennen ze hier niet…  Om de kou te overleven besloten we een cheap hotelletje te zoeken voor drie dagen…

Tijd om Hueco voor een paar dagen te verlaten… Ga in ieder geval niet naar het goedkoopste motel in town… Geen stroom en de sneeuw kwam onder de deur door… Donsjassen aan, zelfs binnen!

Een upgrade; trainingsfaciliteiten, internet en wel water/winddicht…

Nog steeds ben ik niet heel erg onder de indruk van Hueco. Ik wil me vastbijten in een project, maar heb dé lijn nog niet gevonden… De motivatie daalt een beetje… Dit weekend komen Paul en Craig uit Vegas deze kant op, misschien dat zij wat motivatie meebrengen om wat hards te proberen. De afgelopen week vermaakte ik me echter prima met mooie moderates…