Vegas!

On 28/12/2010, in blog, by Enzo

Goed nieuws, m’n vinger doet het weer! Na twee weken rust vandaag eindelijk weer rots! Ik kon bijna niet wachten en had een super mooie dag in Red Rocks! Goed om weer wat bekende gezichten te zien, Jacob uit Yosemite, bij wie ik kan logeren! Een warm huis, een bed en een douche! Meteen na aankomst gisteravond een rondleiding langs de casino’s gehad – met m’n van nog vies van alle dirtroads tussen de limo’s over de boulevards, en daarna een rondje om alles van binnen te bekijken!

Vandaag m’n eerste ervaring met zandsteen in de US. Geen topklasse rots, maar ook zeker niet onaardig. Bij het opwarmen was ik even bang voor een tegenvaller met m’n vinger, maar eenmaal warm voelde het goed, en maakte m’n angst plaats voor motivatie! Axel en Katinka uit Bishop, die er al een paar dagen langer waren, konden me mooi de vette lijnen laten zien!

 

Utah & Arizona

On 26/12/2010, in blog, by Enzo

Bijna twee weken alleen ‘on the road’, heel veel kilometers, vette plekken, bizarre overnachtingen… Weggaan uit Bishop was gek, maar gelukkig maakte het gekke gevoel van alleen zijn snel plaats voor een gevoel van ultieme vrijheid. Staan en vooral gaan wanneer het me beviel, het touren over de oneindige lege wegen, mobiele telefoons met weinig bereik en vooral ook lege parken! Het is duidelijk off-season, terwijl de winter zo mooi kan zijn! Het vinden van goede slaapplekken, het douchen in stroompjes en in de invalidentoiletten van de visitor centers is echter voorbij. Het is tijd voor Vegas! Tijd om weer wat vrienden uit Yosemite en Bishop te zien, tijd om weer wat te klimmen – en natuurlijk de stad uit te checken :)

The Delicate Arch in Arches National Park, helaas niet met sunset…

Canyonlands National Park

Bivy in Moab en de cracks in Indian Creek, helaas had ik m’n rack niet mee ;)

Lake Powell en bivy in Page (Walmart, goede tip uit Bishop!)

Antelope Canyon, alleen toegankelijk met een tour, maar dat was het zeker waard!

Zoals ze hier zeggen: ‘Sometimes you just gotta say fuck it.’ Ondanks de waarschuwingen om NIET in een dag te proberen naar de Colorado River en terug te lopen, kon ik het niet laten – ok, was een pittig tochtje :)

 

The Journey Continues…

On 20/12/2010, in blog, by Enzo

M’n vinger voelt nog steeds niet top als ik m’n stuur knijp of arqué pak… Omdat ik zoveel rijd, is dat de beste maatstaf. Ik heb in ieder geval nog een week rondtouren in het vooruitzicht, dus nog een week de tijd om m’n vinger te laten helen…

Na de Angels Landing Trail in Zion – die overigens super gaaf was – doorgereden naar Bryce Canyon. De weersvoorspellingen zagen er niet goed uit, sneeuw, sneeuw en nog meer sneeuw… Ik moest de volgende dag vroeg op, voor zonsopkomst, om niet ontdekt te worden op m’n slaapplek. Dat bracht me echter in de gelegenheid om naar Sunrise Point te gaan en de zon op te zien komen in het Bryce Amphitheater! En ik had geluk, bijna geen wolkje aan de lucht!

Rond tien uur toch maar besloten om een kleine wandeling te gaan maken, ondanks de voorspellingen. De paden waren echter volledig besneeuwd, wat  zorgde voor vertraging. Met doorweekte schoenen en sokken kom ik vier uur later weer bij de auto. Net op tijd, de lucht was uren geleden al totaal dichtgetrokken en de eerste sneeuwvlokken dwarrelen naar beneden…

Het plan was oorspronkelijk om de volgende dag door te rijden naar Moab, maar aangezien ik toch een National Park jaarpas had gekocht, besloot ik een tussenstop in Capitol Reef te maken. De 120 miles kostten me drieënhalf uur, vanwege de totaal besneeuwde wegen…

Capitol Reef zelf viel me tegen, maar was een prima tussenstop. De aankomende dagen maar eens kijken wat Moab te bieden heeft! Vandaag een voorproefje Arches gehad, morgen meer!

 

Zion

On 16/12/2010, in blog, by Enzo

De knoop is doorgehakt, na acht uur en 420 miles kwam ik gister aan in Zion! Het is beter om m’n vinger – en misschien m’n hele lichaam – even rust te geven na twee maanden klimmen…

Endless roads, grote trucks; gelukkig heb ik cruise control…

Vandaag 17 kilometer gewandeld, de Observation Point Trail en de Hidden Canyon Trail gelopen! Ondanks dat het weer niet echt mee zat- de dag begon met regen – was het zeer de moeite waard!

Zion Canyon vanaf de Observation Point Trail

Morgen staat de bekende Angels Landing Trail op het programma. Daarna rijd ik door naar Bryce Canyon (heb maar een jaarpas voor alle National Parks gekocht). Een paar dagen later Moab, met onder andere Arches, en vanaf daar door naar de Grand Canyon!

Rond kerst wil ik in Vegas zijn, waar ik waarschijnlijk wat mensen ontmoet. Heb dan twee weken rust gehad, dat moet hopelijk genoeg zijn!

 

The Bishop List

On 13/12/2010, in blog, by Enzo

Na de beklimming van Evilution daalde de motivatie om harde dingen te proberen een beetje. Eerst zonder dat ik het in de gaten had, maar een paar dagen later werd het duidelijk. Ondanks dat er nog zoveel projecten openstonden, was het misschien tijd om te gaan.

Basecamp Buttermilks

Na een maand ga ik Bishop verlaten. Een gebied van wereldklasse, maar gek genoeg een gebied met misschien wel de slechtste rots waar ik ooit op geklommen heb… Hoe dan ook mooie herinneringen, fijne mensen, ultiem vette omgeving. Absolute hoogtepunten: Checkerboard en Evilution Direct! Alhoewel Seven Spanish Angels ook gaaf was… Haroun zou gaaf geweest zijn… Absolute frustratie: Stained Glass. In totaal zes pogingen in deze messcherpe boulder gedaan. Bijna klom ik ‘m, maar twee keer moest ik de strijd staken vanwege een bloedende vinger…

Vandaag besloot ik dat ik gister m’n laatste boulder in Bishop klom. Na een half uur werk – en een hele goede poging – in Zen Flute voelde ik een pijnlijke steek in m’n linker middelvinger. Ik was dichtbij; nog één poging, de pijn negeren! In de pocket, maar vanmorgen werd ik wakker met een stijve vinger en arqué voelt niet heel fijn… Waarschijnlijk het gevolg van een maand klimmen in crimperland. Waarschijnlijk ook niet heel erg, ik maak me nog niet al teveel zorgen…

Het plan was oorspronkelijk om deze week naar Vegas te gaan en daar wat zandsteen te klimmen. Daarna een tour langs Zion, Grand Canyon etc, maar misschien draai ik het om, om zo m’n vinger wat rust te geven. Nog niets is zeker, maar eens kijken hoe het zich ontwikkelt!

16/11 Iron Fly V9
17/11 Fly Boy V8
17/11 High Planes Drifter V7 [FLASH]
19/11 Xaviers’s Roof V11
19/11 Evilution (to the lip) V10
20/11 Lawnmower Man V7/V8
20/11 Strength in Numbers V5 [FLASH]
20/11 Rio’s Crack V6 [FLASH]
20/11 Los Locos V7
22/11 The Fall Guy V9
25/11 Checkerboard V8
25/11 Checkerboard Right V9
25/11 Seven Spanish Angels V6 [FLASH]
27/11 Pope’s Prow (a.k.a. The old-school butt-kicker) V6
02/12 Evilution Direct V11
06/12 Milk the Milks V6 [FLASH]
06/12 Leary/Bard Arete V5 [FLASH]
06/12 Saigon V6
06/12 Change of Heart V6
07/12 Rave V7
07/12 Acid Wash V10 [FLASH]
07/12 Acid Wash Right V9 [FLASH]
07/12 The Hulk V6
07/12 Atari V6 [FLASH]
10/12 Standing Kill Order V11
11/12 Zen Flute V10

 
 

Evilution Direct

On 07/12/2010, in blog, by Enzo

Een paar weken geleden deed ik Evilution to the lip, een super mooie boulder, maar het voelde gek om halverwege af te springen. Een boulder eindigt op het blok en niet halverwege. Desondanks zag ik het in de eerste instantie niet zo zitten om Evilution uit te klimmen. Ik had geen touw en cams om een toprope op te zetten en de boulder is bizar hoog. Bovendien zijn de grepen vanaf de grond niet zichtbaar. Toch kriebelde er iets… “Bring all the crashpads in Bishop, and a wheelchair”, zegt de topo. Als dat niet motiverend is…

Een week later arriveerde Sonnie, met op z’n wishlist Evilution Direct en met een touw! Perfect! In twee sessies werkte ik met een touw de top uit en klom het laatste deel drie keer achter elkaar om zeker te zijn dat ik niet meer zou vallen. Het gedeelte tot de lip lukte me eerder in een paar pogingen, dus ik verwachtte geen problemen.

Donderdag 2 december, een koude, bewolkte dag in The Buttermilks, was de dag dat het moest gebeuren. Opwarmen in het touw in het bovenste gedeelte, die tien pads installeren en gaan! De V10 tot de lip levert geen problemen op. Schudden, hak, en ver naar het randje. Rechterbeen flaggen en ver door naar een andere crimper. Opstaan en ver reiken naar een aflopend randje met een cruciale thumb-catch. Hebbes, maar het gevoel in m’n vingers is verdwenen door de kou… Doorzetten is gevaarlijk. Afspringen is hoog… Eén seconde bedenktijd: “I come down!”, schreeuw ik naar beneden. Gestreste gezichten van de spotters, m’n armen zwiepen als windmolens door de lucht en dan BENGGG, de impact. Ik klap door m’n benen, gelukkig op de pads…

Ik moet bijkomen en ontstressen als ik nog een poging wil doen. M’n rechterbovenbeen is gevoelig. Maar ik kan dit ding klimmen! En dat zou ultiem vet zijn! Een half uur later doe ik nog een poging, maar spring één pas eerder dan m’n eerste poging naar beneden. Weer bevroren vingers… De klap is minder heftig en dat stelt me gerust…

Opnieuw opwarmen: rennen, heen en weer traverseren op de bakken van de Grandma Peabody… Ik word rustiger, maar m’n huid dunner… Nog één keer vandaag! Weer arriveer ik, voor de derde keer vandaag, zonder problemen op de lip. Schudden, randje, randje, aflopend randje… M’n vingers zijn koud, maar niet gevoelloos. Duim erover en door. Goede greep, een paar spannende voetverplaatsingen in een absolute no-fall zone… En dan sta ik op de plaat! Een schreeuw! Tien seconden chillen en dan nog een meter of vijf makkelijke plaat uitsjouwen, wat een kwestie is van cool blijven. Dat lukt gelukkig! Dit is toch wel wat anders dan de highballs in Bleau…Wat een boulder, wat een lijn, wat is Bishop toch vet!

Thanks to Sonnie, Will, Charly and Axel for the pads, spot and motivation!