2x 3 dagen Bleau

On 20/04/2015, in blog, by Enzo

Begin februari krijg ik een berichtje van Jacob – een Amerikaan bij wie ik vier jaar geleden twee weken verbleef. Zijn huis in Vegas was een perfecte uitvalsbasis om te klimmen in Red Rocks. Toen al had ik ‘m uitgenodigd om naar Bleau te komen. Vier jaar later is het zover. Weer of geen weer, het laatste weekend van maart ga ik dus naar Bleau. Een leuk weerzien. Maar het weer zat niet mee. Op zaterdag en zondag regent het. En ik word ook nog ziek… Alleen op maandag kunnen we klimmen. Het is droog en de zon schijnt zelfs! Omdat het Jacobs eerste klimdag is, kiezen we een groot gebied. In Apremont maakt hij z’n eerste meters. Ik neem Fruit Juice 7a mee naar huis. Die had ik hard nodig…

1Jacob in Onde de Choc. Nadat wij vertrokken, had hij nog anderhalve week stralend weer.

Twee weken later gaan we weer. De voorspellingen zien er een stuk beter uit. Ook het bos ontwaakt uit z’n winterslaap. Op zaterdag is het nog bewolkt, maar na een klein buitje in de ochtend ruikt het zomers. Rond het middaguur beginnen we op Apremont Envers. Sanne wil Clandestino en Welcome to Tuijana afmaken. Ima doet mee. Beide maken ze alle passen, maar afmaken lukt net niet.

2Ima in Clandestino.

Na een paar nieuwe 7a’s en kansloze pogingen in Tactic, wil ik nog even bij Velociraptor kijken. Een 7c met een dikke ster die ik niet eerder probeerde. De mono schrikte me altijd af. En inderdaad, als ik voor de boulder sta zie ik weer waarom. Je vinger zit vast in een dak en je maakt een sprong naar de dakrand. Als je mist, dan is de kans groot dat je vinger blijft zitten. Maar het is vooral durven springen. De eerste paar pogingen weiger ik. Maar als ik spring, valt het mee. Het einde zat er gelukkig nog goed in van Kric-Crac. Mooie boulder!

Op zondag zijn we de hele dag in Isatis. In tegenstelling tot zaterdag is het strak blauw en een stuk warmer. Gelukkig is de rots nog koel. Sanne klimt La Memel. Ima komt dichtbij…Ik wil De Vita Beata proberen. Alle passen lukken, behalve de eerste.

De laatste dag klimmen we in Demoiselles. Een schaduwrijk gebied, want het is écht warm! Mijn doel is om vijf zevens te klimmen in vier uur. Ze zitten er wel, maar toch word ik niet van alle lijnen even enthousiast. Door mijn kieskeurigheid blijf ik steken op vier stuks – en 819 in totaal.

3Een klein sprongetje met een grote zwaai. Crapovasky. Nummer 819.

4Sanne in Les Damoiseaux en Goguette. Nét niet…

Als we uit het bos komen, merken we pas echt hoe warm het is. De zomer is er vroeg bij! In mei gaan we nog twee keer. Eens kijken of ik mijn projectenlijstje kan filteren op zomerboulders…