Mécanique Élémentaire

On 17/02/2020, in blog, by Enzo

Op papier is het de moeilijkste boulder die ik ooit klom. Of het echt 8b+ is? Ik denk het niet. Het voelde niet moeilijker dan Bleu Sacré. Bovendien, sinds Yume geboren is, klim ik nog maar drie uur per week. Dat kan toch niet genoeg zijn?

Eind 2017 probeerde ik Mécanique Élémentaire voor het eerst, samen met Michiel. Het was de laatste middag van de trip. Een paar dagen later zouden we voor drie maanden naar de VS gaan. Op dat moment vond ik dat bijna jammer. Een nieuw hard project, dat binnen m’n mogelijkheden lag…

Toch ging ik niet meteen terug. Pas in maart 2019 sta ik weer onder het dak. Narcotic Direct lukt me dan snel en ik probeer weer de passen van Mécanique. ‘Als ik ooit een 8b+ kan klimmen, is het deze’, zei ik toen tegen Sanne. Toch had ik niet de motivatie om door te zetten. Misschien omdat het seizoen weer op z’n einde liep. Of omdat 8b+ in m’n hoofd toch heel erg moeilijk is? De timing was telkens net verkeerd.

Afgelopen week besloot ik om op de eerste dag van de trip weer naar het dak te gaan. Ik wil serieus werken in de eerste passen. Als ik die binnen een dag kan, zou ik doorzetten. En anders eieren voor m’n geld kiezen. Fédéraclure en Orange Juice staan immers ook nog op m’n lijst.

En jawel, de eerste passen lukken. Omdat Jour de Chasse een gedeelde start heeft met Mécanique en iets makkelijker is, besluit ik die eerst te doen. In m’n tweede echte poging ben ik ervan overtuigd dat ‘ie gaat lukken. Maar ik mis de rand nét. En terwijl ik verwacht dat m’n voeten onder me komen om te landen, blijft m’n voet hangen in de voetverklemming. Head first naar de pads en m’n enkel en knie krijgen een flinke klap. Jour de Chasse gaat ‘m niet meer worden. Maar gelukkig kan ik nog wel verder werken in z’n buurman.

We waren negen dagen in Bleau. Daarvan klim ik er slechts vier. Intensieve en lange sessies in het dak. Uren achter elkaar klimmen, dat had ik lang niet meer gedaan. Daar tussenin rustdagen – al dan niet gedwongen door m’n enkel. Op den duur schrijf ik Chasse helemaal af voor de week. En hoe meer ik in Mécanique werk, hoe verfijnder m’n beta wordt. Op vrijdag kom ik er nog een keer na de zwaai uitzetten. Tot m’n schrik heb ik een kleine split in m’n linker wijsvinger. Een half uur later probeer ik het met tape. Alle microbeta is zo goed geprogrammeerd in m’n hoofd, dat ik zonder heel veel moeite weer tot het einde kom. Maar helaas, het is op.

Een dag later valt de spierpijn mee. Ik weet dat één poging genoeg kan zijn. En misschien ook wel móet zijn, want ik voel me toch nog moe. Gelukkig verloopt alles volgens plan. Opwarmen op het hangboard in de garage, doorwarmen in de uitklim. M’n beta nog één keer een klein beetje aanpassen. En dan de poging. Die gaat vlekkeloos. Na drie jaar weer een 8b. Plus?