Met m’n blessures gaat het langzaam de goede kant op. M’n hamstring blijft af en toe nog wel wat zeuren, maar afgelopen drie weken in Bleau heb ik m’n vinger helemaal niet meer gevoeld. In plaats van pijntjes van binnen, was m’n huid dit keer de zwakste schakel. In februari hebben we een weekje met goed weer. Ik heb dan een goede sessie in Tostaky assis en had gehoopt ’m in april af te kunnen maken. Dat liep helaas wat anders. Na de eerste sessie op dag 1 – met een nieuwe highpoint – waren m’n vingertoppen dusdanig dun, dat ik de rest van de trip eigenlijk achter de feiten aan liep. Een paar keer neem ik twee rustdagen, maar dat bleek eigenlijk niet voldoende. Halverwege de trip loopt de temperatuur flink op en voelt het als zomer. Dan wordt het automatisch wat rustiger aan doen.

Ondertussen ben ik ook gestart in Rencontre du Troisieme Type assis. Ook hierin maak ik alle passen en goede links. Maar als ik na de hete dagen terug ga voor sessie drie om ‘m af te maken, loopt het niet zoals ik wil. Dan wordt het zoeken naar de juiste balans. Wanneer rust je? Wanneer probeer je het opnieuw? Of is het tijd om wat anders te klimmen? Uiteindelijk besluit ik om beide boulders even te parkeren en kies ik voor de laatste optie.