Bleau: weer thuis

On 29/09/2014, in blog, by Enzo

Toen we thuiskwamen wisten we dat de vrijheid nog niet voorbij was. De hele maand september waren we nog vrij. We hadden onszelf een dag of tien gegeven om wat praktische zaken te regelen in Nederland. En om een auto te kopen. Begin september wilden we in Bleau zijn. Maar het vervoer ontbrak nog… Gelukkig was de trip aanzienlijk goedkoper uitgevallen dan vooraf begroot. En een auto is toch wel erg handig!

Dit keer kochten we niet de eerste de beste auto die we tegenkwamen, zoals in Perth. Zes dagen waren we opzoek. Want de auto die we hier zouden kopen, moest langer meegaan dan drieënhalve maand. We hadden een paar voorwaarden: de auto mocht niet te groot zijn, maar pads moeten er makkelijk inpassen. Ook als er meer dan twee personen in de auto zitten. Uiteindelijk kochten we een Mazda Demio uit 2000. Niet zo mooi, wél praktisch!

In Bleau was het nog zomer. En weer klimmen na ruim zes weken helemaal niks doen was wennen. Alles deed pijn! Gelukkig ging het snel beter. Sanne ging op zoek naar een goed project. Ik wilde vooral veel klimmen. Want projecten werkt voor mij niet heel goed met temperaturen van boven de 25 graden en zweetvingers. Lekker buiten spelen en een beetje fitheid opbouwen was mijn doel.


Toch terug naar een oud project: Magic Circus. Weer nét niet. Wederom is Sanne succesvoller. In de Grampians had ik gezien dat Sanne goed overweg kon met kleine randjes. Mur du Son zou wellicht een goed project zijn… Al in de tweede sessie was het raak! 

Ima komt een weekje langs. Op dag één meteen 7a+: Fat Cat in Béorlots. Lekkere binnenkomer!

Ook Tabea komt een weekje langs. Met de trein uit Zwitserland. Om Grampians-herinneringen op te halen. Maar ook om te laten zien dat ze ook in Bleau overweg kan met zandsteen.


Patrick bleurbt de Bleurb; iets dat mij na twaalf jaar (af en toe) proberen nog steeds niet lukte… Tijdens een mooie avondsessie later die dag klom ik Ligne de Mire.

La Baleine. Met Sanne’s beta kon Tabea ‘m snel doen. Het lukte Ima net niet…


Tabea cruist Gargantoit. En Sanne (na bijna twee jaar werk) Lady Big Claque! Na misschien wel meer dan honderd pogingen – en ‘m bijna ‘even te laten voor wat ie is’ – lukte het dan toch!


Inderdaad, we maakten een rondje langs de dikke sterren. Double Axel hoort zeker in dat rijtje thuis. Serein krijgt geen dikke ster, maar is zeker een hidden gem!