Red Rocks

On 25/01/2018, in blog, by Enzo

In LA staat Ima’s van klaar, op de oprit van Phi, een vriend van Ima die ze een paar jaar geleden in Squamish leerde kennen. Een dag na aankomst rijden we – ná een Vietnamees ontbijt, met lege maag vertrekken kon echt niet – richting Red Rocks. Ima’s auto rijdt en slaapt nog precies zoals ik me herinner uit Canada. Ondertussen is het een beetje onze familiewagen geworden, want m’n ouders toerden er vorig jaar nog de hele westkust mee rond. Ik was zeven jaar geleden voor het laatst in Red Rocks en Bishop. M’n ouders waren er vorig jaar nog. Wat zou het leuk zijn om deze ervaringen weer met Ron te delen; de plekken en de manier van rondreizen zijn nu herkenbaar voor ons allebei. Maar dan realiseer ik me dat dat niet meer kan… Toch geeft de gedeelde ervaring me het gevoel dat hij nog steeds dichtbij is.

Home away from home. Door de government shutdown was de campground een paar dagen gesloten. Gelukkig vonden we een bivakplek niet ver van Black Velvet Canyon.

Ottolenghi in de van, Sanne draait haar hand er niet voor om.

Zeven jaar geleden was Red Rocks volop in ontwikkeling. De laatste jaren is er ontzettend veel geopend. Maar je moet wel willen lopen, zeker als je geen 4×4 hebt. Ik heb bijvoorbeeld een paar boulders op het oog in Black Velvet Canyon. We proberen de dirt road even met de van, maar als snel blijkt dat we beter om kunnen keren. Dan toch lopen, anderhalf uur heen en aan het eind van de dag anderhalf uur terug.

Toch maar niet… Dan maar te voet.

Red Rocks is lopen, lopen en lopen. Helaas met volle bepakking. Maar toch, als de pads eenmaal liggen ben ik er heel blij mee!

Gateway Canyon, op weg naar Meadowlark Lemon. Bleek moelijker dan dat ‘ie eruit ziet.

Compressie en overhang gaat me goed af. Randjes minder. M’n huid wordt heel snel dun en m’n vinger zeurt een beetje. Ik heb een aantal projecten op het oog die in m’n straatje liggen en die gaan allemaal in één of twee sessies. Dat voelt goed! Sanne heeft minder geluk. Na een paar dagen heeft ze haar project gevonden, maar na een uur werken trekt ze iets stuk in haar hand. De dagen daarop is het wat opgezwollen, maar gelukkig lukt het alweer vrij snel om op slopers te klimmen. Waarschijnlijk ook weer snel op randjes!

Voor de blessure probeert Sanne Bitch Slap 5 V9. Randjes in een dak. Maar wat is ‘ ie lang! Jabberwocky bleek een geschikter project. Tot er iets kraakte in Sannes rechterhand.

Ook ervoor: Monkey Bar Right V6.

En pockets in Monkey Wrench V7.

Daarna noodgedrongen over op slopers. En dan met name liptraverses. Daarin kan ze haar hand goed ontzien. Hier in Mr. Moran V7. Een dag later sneuvelt Ride the White Horse V10.

Meer slopers in Atlas Shrugged V12. Zeven jaar geleden klom ik de staande start. Mooi om daar nu de zitstart aan toe te voegen!

Een uur lopen, maar zeker de moeite waard was Tilt Shift V9.

We Need Ice V11. Mooie rots, maar voor de graad niet zo moeilijk.

En een hele mooie makkelijke: Natasha’s Highball V2.

Red Rocks deel 1 zit erop. Nu richting Bishop, voor een week of drie. Moet ik er toch aan geloven, aan die randjes.

16-01-2018 – Monkey Bar Right V6
16-01-2018 – Monkey Bar Direct V8
16-01-2018 – Americana Exotica V10
17-01-2018 – We Need Ice V11
19-01-2018 – Wet Dream Right V11
22-01-2018 – Atlas Shrugged V12
23-01-2018 – Mr. Moran V7
24-01-2018 – Ride the White Horse V10
24-01-2018 – Tilt Shift V9

 

Southern Sandstone

On 14/01/2018, in blog, by Enzo

Steen en steenkoud. Zo begon onze trip in het zuidoosten van de VS. Een temperatuur van rond de -10 is geen uitzondering. Op onze eerste klimdag ­– oudjaarsdag in Horse Pens 40 – is het ook nog eens zwaar bewolkt. Mensen beginnen spontaan te juichen als de zon zich even laat zien. De dagen daarna is het strakblauw. En dus nóg kouder…

Sanne probeert Bumboy, maar door de droge lucht en de extreme kou heeft ze nul wrijving op de slopers. Uiteindelijk lukt het, toch nog!

Mijn zweethanden brengen me hier meer geluk!

Het gebied is klein, dus we hebben snel overzicht. Ik ben zeer gemotiveerd en begin met Centerpede, Millipede en Bumboy; de beroemde slopers van HP40. Echt uniek en heel erg mooi! God Module volgt niet lang daarna. Dé boulder van het gebied, die ik graag op m’n lijstje zou zetten. Maar het voelt knetterhard. Ik kan halve passen maken, maar het is volstrekt m’n antistijl. Superfrontaal randjes trekken door een zware overhang met slechte treden. Omdat we maar een paar dagen hebben, besluit ik ‘m op de eerste dag al te laten schieten.

We hebben allebei veel moeite om warm te blijven, maar ik ben iets beter bestand tegen de kou dan Sanne. Misschien heb ik ook net wat meer motivatie, want het was mijn idee om hier een tussenstop te maken… Ook de cabin waarin we slapen is koud. De temperatuur komt er nauwelijks boven het vriespunt. Alles is bevroren en de enige manier om op te warmen is je slaapzak in.

Onze ‘rustic cabin’. Alles is bevroren, zelfs binnen. 

Het klimmen is zoals ik had verwacht: geniaal. Veel slopers en bijna alles ziet er mooi uit. Misschien zelfs wel mooier dan Bleau. Alleen véél en veel kleiner en daardoor gaat de kwaliteitsvergelijking toch niet op. Qua formaat is HP40 te vergelijken met één gemiddeld gebied in Bleau, bijvoorbeeld Sabots. Afgezien van God Module zitten er meer mooie ‘moderates’ dan echt harde boulders. Toch vind ik het leuk om de iets hardere lijnen op te zoeken. Maar we hebben maar een paar dagen en ik moet keuzes maken. De kou helpt niet mee. Sessies van twee uur per dag, meer zit er vaak niet in. Want ik moet echt poging na poging doen om warm te blijven. Daardoor word ik snel moe. En herstellen in de kou gaat ook niet zo goed als in een warm huis.

Horse Pens klassiekers: Moon Arete en Mortal Combat. 

Op dag twee is m’n huid al bijna door. Uiteindelijk klim ik twee 7c’s en op dag drie nog zoveel mogelijke klassiekers. Twee rustdagen daarna zijn nodig om weer fris te zijn voor Rocktown. Dé klassieker van Rocktown is Golden Harvest. En daarvoor heb ik wel wat huid nodig…

Golden Harvest, hij is zo mooi als ‘ie eruit ziet. Sanne maakt meer kans dan ik.

Fris in Golden Harvest dus. Ik probeer, maar krijg de voetverklemming slechts één keer goed gelegd. Daarna kom ik er keer op keer uit. Op dag twee kom ik nog een keer terug, maar besluit al snel dat ik beter andere boulders kan gaan doen. We hebben immers maar drie klimdagen. Sanne maakt meer kans dan ik en zet wél door. Drie dagen in Golden Harvest en iedere dag progressie. Dat de boulder binnen haar bereik ligt is duidelijk, maar de tijd dringt. Na drie dagen klimmen moet de energie van diep komen. Helaas lukt afmaken net niet. Moeten we aan het eind van de week toch nog een keer terug naar Rocktown.

Hoog inzetten of op safe spelen; ik vind het altijd lastig om keuzes te maken in een nieuw gebied. Zeker als je zo weinig tijd hebt. Twee weken in de South East, waarin we HP40, Rocktown én Little Rock City willen zien. Ga je door of stop je meteen als iets niet snel lukt? En is een dag investeren de moeite waard, als je er maar een paar hebt? Ik besluit toch om voor de quick wins te gaan en per gebied de krenten uit de pap te vissen.

Ook mooi, Iron Claw Sit. Sommige grepen hebben een iets grovere korrel, maar deze zou zo in Bleau kunnen liggen.

Naarmate de dagen vorderen, wordt het ook minder koud. Overdag is het rond het vriespunt, maar in de zon is het heerlijk klimmen. En over de wrijving op de slopers hebben we niet te klagen. Bovendien zitten we in een motel in het nabij gelegen LaFayette. ’s Avonds opwarmen en warm slapen is een luxe vergeleken met de cabin! Het enige dat ondanks de warmte niet snel herstelt is m’n huid. In plaats van de geplande drie dagen, klim ik er maar twee in Rocktown. M’n vingers zijn diep roze en ik wil ook nog wat doen in Little Rock City.

Nog meer slopers in Blackout, nog steeds in Rocktown.

Onze tweede week begint met wat regen. En de dagen erna stijgt de temperatuur gigantisch. Van -10 in Horse Pens naar +15 in Little Rock City. Het zandsteen hier lijkt op dat van Bleau. En niet alleen qua structuur… De warme lucht buiten in combinatie met de rotsen die nog koud zijn, zorgt voor condens. Dagenlang is heel Little Rock City zeiknat. Toch proberen we het iedere dag opnieuw.

Regen in combinatie met vrieskou geeft gladheid. De dagen daarna zet de dooi in. Alles zeiknat…

Het gebied ziet er heel mooi uit. En de trip zou compleet zijn als we ook in LRC de kans hadden om de klassiekers te klimmen. Helaas komt het er niet meer van. De eigenaren van LRC – het gebied ligt op het terrein van een golfbaan – zijn eerst wat nors tegen ons. We mogen niet kijken of de blokken droog zijn, zonder toegang te betalen. Later worden ze wat milder en kunnen ze hun verbazing niet onderdrukken: “Ya came all the way out from Europe to see wet rocks!?”

Ook als we dieper Tennessee in rijden om de boulders bij Dayton te bekijken, komen we bedrogen uit. Zelfs Vapor Lock Roof, een dak dat droog blijft in de regen, is zeiknat. Klimmen kunnen we in onze laatste week wel vergeten.

Op zoek naar boulders rondom Dayton.

Uitzicht over de Tennessee River vanaf Edward’s Point net buiten Chattanooga.

Twee weken klimmen in het zuidoosten van de VS werd één week. De tweede week hangen we wat rond in Chattanooga en doen wat wandelingen, maar echt veel is er niet te doen. Maar dan – na zes dagen niet klimmen – is er ineens toch nog een sprankeltje hoop. Na twee regendagen daalt de temperatuur ineens flink. Onze laatste dag; we hadden vooraf al gepland om de dag voor vertrek terug te gaan naar Rocktown. En jawel, het is weer ijskoud en de rots is droog.

Helaas lukt het Sanne niet om Golden Harverst af te maken. Ik probeer het ook nog een paar keer, maar besluit dat ik liever meters wil maken na een week stilzitten. Moeten we toch nog een keer terug… Achteraf hebben we misschien wel geluk gehad met de kou in onze eerste week. Het was in ieder geval droog. Morgen vliegen we de Californische zon tegemoet. Het weer in het westen ziet er gelukkig een stuk stabieler uit!

Tot slot de lijst: 6 klimdagen, 31 boulders. Omdat alles mooi is, zonder vanaf-waardering.

31-12-2107 – Centerpede V4 -HP40
31-12-2107 – Millipede V5 -HP40
31-12-2107 – Bumboy V3 -HP40
31-12-2017 – Slider V9 – HP40
02-01-2018 – Five-O V9 – HP40
02-01-2018 – Moon Arete V6 – HP40
02-01-2018 – Sideline V5 – HP40
02-01-2018 – Mortal Combat V4 – HP40
02-01-2018 – Ghetto Superstar V8 – HP40
02-01-2018 – Genesis V3 – HP40
02-01-2018 – Trick or Treat V6 – HP40
05-01-2018 – Golden Shower V5 – Rocktown
05-01-2018 – Iron Claw V7 – Rocktown
05-01-2018 – Iron Claw Sit V10 – Rocktown
06-01-2018 – Little Bad Boulder V5 – Rocktown
06-01-2018 – Blackout V9 – Rocktown
06-01-2018 – The Orb Direct V9 – Rocktown
06-01-2018 – The Orb V8 – Rocktown
06-01-2018 – Standard Deviation V6 – Rocktown
06-01-2018 – The Comet V7 – Rocktown
06-01-2018 – The Comet Sit V8 – Rocktown
06-01-2018 – Helicopter V6 – Rocktown
06-01-2018 – Helicopter Trav. V8 – Rocktown
13-01-2018 – Vagina V7 – Rocktown
13-01-2018 – Burst of Joy V8 – Rocktown
13-01-2018 – The Price is Right V8 – Rocktown
13-01-2018 – Too Many Cooks in the Kitchen V9 – Rocktown
13-01-2018 – Panty Dropper V8 – Rocktown
13-01-2018 – Nose Candy V6 – Rocktown
13-01-2018 – Sherman Photo Roof V7 – Rocktown
13-01-2018 – Sherman Cave Trav. V9 – Rocktown