Tour de Babel

On 27/12/2012, in blog, by Enzo

Mei 2007. We waren in Dame Jouanne om foto’s te maken voor de tweede editie van 7+8. Angle Parfait lukte twee keer achter elkaar. Bart had mooie foto’s. Maar hij zou Dame Jouanne kunnen afronden als we nóg een foto maakten…

Angle Parfait (rechts op de foto) klom ik twee keer. Tour de Babel klom ik echter níet…

Die tweede foto maakten we in Tour de Babel. Een mooie boulder. Het werd ook een mooie foto. Maar ik klom de boulder niet. Dat zou nog wel moeten gebeuren, vóórdat de topo uit zou komen… Ik ging meerdere keren terug. Maar telkens kwam ik tot dezelfde conclusie: zelfs ik ben te klein. Een paar centimeter erbij, dan past het misschien nèt…

Een paar weken geleden zag ik voor het eerst een filmpje van Tour de Babel. De klimmer, een zekere PM, past er nèt tussen. Zou ik dan toch ook passen? Of is PM langer dan ik? Toch nog een keer terug en wéér meten. Maar al na een paar pogingen gaat mijn nieuwe hoop verloren. Het past toch niet… Ik kom niet bij de linkerkant, zoals PM in het filmpje. Maar ook niet bij de hogere sloper. Een definitief einde? Ga ik ‘m niet klimmen? En zal mijn foto in de 7+8 een foto van een onbeklommen boulder blijven, als een van de weinige?

Nog één keer dan. M’n linkerhak begint pijn te doen. Maar het ompakken gaat snel. Intermediartje, aanzetten en paf. Linkerhand om de kant. Niet op de greep, maar ik blijf hangen. M’n rechterhand laat ik glijden tot het laatste kootje. Dat geeft de de extra millimeters die ik nodig heb. M’n linkerhand gaat verder om de kant. Zó ver dat ik de spanning van m’n hak af kan halen. Snel een voetwissel en hak om de kant. Met alleen m’n wijs- en middelvingel houd ik de rechterkant nog vast. Zo veel mogelijk lengte maken en de linkerhand omhoog. De boeg wordt iets smaller en dat geeft wat ontspanning. Als ik door wil pakken met rechts, zipt m’n voet onder me vandaan. Ik kan ‘m tóch klimmen!

De pogingen daarna gaan goed, maar ik heb de grepen steeds net niet goed genoeg. En andere poging kan ik m’n hak niet goed leggen. Als ik m’n rechterhand inspecteer zie ik tot mijn schrik een grote flapper… Het einde? Nee, nog een allerlaatste keer. Nu is het alles of niks!

De poging waarin het lukt. Rechts de kant met twee vingers. De hak met links en door naar de sloper.

De tape om de flapper hindert me nauwelijks. De eerste passen gaan snel. Daarna breed naar links om de kant slaan. Op spanning blijven hangen. Rechterhand laten glijden tot de laatste kootjes en daarna tot de twee vingers. Voetwissel. De hak ligt perfect. Links omhoog. Rechts opgooien… Links de sloper. Voelt niet goed… Dan maar crimpen op de wijsvinger. De grepen zijn lang niet meer aangeraakt en voelen een beetje glad. M’n benen zwaaien om. Rechts een hak en door. Ik kom niet bij de greep die ik van bovenaf had gezien. De greep die ik wel heb is goed, maar glad. Voorzichtig breng ik m’n hak weer naar links. En langzaam komt m’n lichaam omhoog. De bak. De moeilijkste 7b+ die ik ooit klom. Net optijd!

Een fijn vinkje. En de schade die het veroorzaakte. Nog een nieuwe flapper. En een sneetje in m’n linker wijsvinger…