Seizoensafsluiter 2016/2017

On 07/05/2017, in blog, by Enzo

85 dagen (van juli 2016 t/m april 2017)
14 keer op en neer
92 nieuwe 7+8en (totaal 1053)
3x 7c+, 4x 8a, 1x 8a+, 1x 8b

Weer een seizoen voorbij.

Een seizoen waarin ik me voor het eerst sinds lange tijd weer échte doelen stelde. Dat hielp. Met m’n eerste 8b in januari als absolute highlight. Daarmee is seizoen 2016/2017 meer dan geslaagd. En toch bleven er ook dingen liggen… Zeker voor Sanne.

In het begin van het seizoen nam ik me voor te focussen op boulders vanaf 7c+. Welke boulders dat waren, wist ik toen nog niet. In september een beetje oriënterend. Maar al snel kwamen de projecten op m’n pad. Partage eerst. Bleu Sacré daarna. M’n piek lag duidelijk in november, december, januari en februari. Niet alleen omdat ik toen m’n moeilijkste boulders klom. Het klimmen ging toen echt makkelijk. Alles tot en met 8a voelde in die periode heel oké en lukte snel. 31 en nog nooit zo fit geweest? Misschien wel.

Maar toen het voorjaar aanbrak, liep ik tegen een grens aan. Taipan lukte niet. Het werd een mentale struggle. Ik ging vaak terug, maar merkte dat ik meer op frustratie dan op motivatie klom. Dat werkte averechts. Na talloze sessies besloot ik ‘m te laten rusten. In ieder geval tot volgend seizoen. Had ik eerder moeten doen. Want mede door Taipan klom ik in maart niet echt wat noemenswaardigs.

In maart ging ik ook weer op zoek naar nieuwe projecten. Ik probeer veel, maar vind niet nog een project zoals ik eerder in het seizoen had. In april gaat de zoektocht verder. Maar ondertussen heb ik een paar pijntjes opgelopen. In m’n vinger en m’n elleboog. Ik merk dat ik moet opletten. Heeft de boog soms te lang gespannen gestaan? Ik probeer nog wat achten (o.a. Il Niño, Sauruman en Illusion du Choix), maar klim uiteindelijk alleen een paar 7c’s. Iets dat ik dit seizoen eigenlijk niet meer (bewust) wilde doen. Maar toch zoek ik ze op. Ook omdat ik de boulder waarvoor ik écht gemotiveerd ben niet vind.

Elephunk stond nog op m’n lijstje, maar de laatste twee weekends in april kon ik ’t niet opbrengen. Ik merk dat ik een tandje moet afschakelen, en dat de moeilijkere boulders – in tegenstelling tot in de winterperiode – nu ook weer moeilijk voelen. Daarom probeer ik liever even dingen met anderen, in plaats van in m’n eentje onder Elephunk te kruipen.

Sanne gaat er nog wel vol voor. Na de beklimming van God Save my Finger was zij juist in de wintermaanden op zoek naar iets nieuws. In maart ontdekt ze La Cicatrice de l’Ohm. De passen lukken al na een paar sessies. En dan lukt de boulder in drie delen. En dan in twee. En dan is het nog maar een paar passen tot het einde. En dan hangt ze ineens aan het eindrandje… De moeilijkheden zijn voorbij, maar Sanne is leeg. Alleen nog de mantle. Zesdegraads… Wat zonde!

De mentale verwerking kost tijd. Zeker omdat het seizoen voorbij is. De passen zitten er zo goed in, maar voorlopig gaan we niet terug. Toch overwegen we even om nog een heel kort tripje te doen een weekend later, speciaal voor Cica. Maar na lang dubben, schuift Sannes tweede acht toch op naar volgend seizoen…

Geen afsluiter in mei dit keer dus. In plaats van naar Bleau, ga ik eind mei nog tweeënhalve week naar Zwitserland. Maar tijdens het laatste weekend Bleau begin ik me zorgen te maken. De pijn in m’n vinger wordt steeds erger. Na een klimsessie voelt m’n vinger dik. En druk op m’n onderste kootje doet echt pijn. Ondertussen ben ik naar de Nederlandse klimfysio geweest. M’n elleboog blijkt een ‘klimmerselleboog’ te zijn. En m’n vinger een ontstoken peesschede. Gelukkig is er niets kapot. Maar ook dit heeft wel wat maandjes nodig.

In Zwitserland moet ik oppassen en waarschijnlijk iets rustiger aandoen. Jammer. Maar ik probeer er nog wel wat uit te persen. Na Zwitserland houd ik m’n jaarlijkse zomerpauze. Om daarna hopelijk weer redelijk fris op te bouwen voor volgend seizoen. Voor Illusion. Taipan. Elephunk. En wie weet wat nog meer! Eén ding is me dit seizoen in ieder geval (opnieuw) duidelijk geworden: een concreet doel voor ogen hebben helpt en is super motiverend!