Afgelopen zomer was anders dan afgelopen jaren. Voor het eerst in meer dan tien jaar heb ik níet geklommen. Anders dan andere jaren dus géén overzicht van prestaties. Géén wilde verhalen over spannende alpineroutes. En géén fotoreportages van exotische boulderbestemmingen. Toch heb ik niet stil gezeten.

Afgelopen september in bleau; nazomer in het bos.

Precies een jaar geleden kwam ik terug uit Zuid-Afrika. Ik wist niet goed wat ik wilde. Maar één ding was duidelijk: mijn jaar zat erop. Ik moest me gaan oriënteren op de arbeidsmarkt. Zonder werkervaring en zonder een idee wat voor een baan ik precies zocht, bleek dat lastiger dan ik had gedacht… Ik verstuurde veel brieven. Eerst open sollicitaties. Later gerichte brieven. Maar het gesprek kwam maar niet. Ik was nog steeds vrij. Al voelde het anders als het jaar waarin ik daar bewust voor koos.

Ik was vrij, dus ik was vaak voor langere tijd in Bleau te vinden. De afwijzingen – veelal wegens gebrek aan werkervaring – kon ik daar ook wel ontvangen… Maar het bos werkte motiverend. Overdag mooie projecten, ’s avonds brieven schrijven en de volgende ochtend versturen. Een paar maanden ging het zo door. Tot maart 2012. Ik moest werkervaring opdoen. Als dat niet in loondienst lukte, dan maar een stage. Eind februari kwam ik geheel toevallig communicatie/tekstbureau Schrijf-Schrijf tegen en stuurde ze een spontaan mailtje. Na wat mailwisselingen in maart, kon ik in april langskomen. En na een aantal gesprekken kon ik in mei – precies na twee weken Zuid-Frankrijk –  beginnen met mijn stage als tekstschrijver.

Ondertussen werd het zomervakantie. Nederland liep leeg. Samen klimmen. Veel tijd voor één project. Aangename temperaturen. In gare auto’s hard door de bergen scheuren. En het enige om waar je je echt druk over maakt de boodschappen… Ik bleef achter. Gek was het wel, maar erg vond ik het niet. Ik had lang genoeg vrij gehad. Het was motiverend om weer aan de slag te gaan. Ik leerde veel, en dat gaf me motivatie en zelfvertrouwen.

Vorige maand liep mijn stage af. Het was half augustus. Met nieuwe moed begon ik weer brieven te schrijven. Ik stuurde open sollicitaties en solliciteerde op alle vacatures die mogelijk binnen mijn vakgebied zouden kunnen vallen. De focus lag echter op op communicatie-, redactie- en schrijffuncties. De eerste reactie was meteen raak. Naar aanleiding van mijn open sollicitatie, maar ook een beetje via via, werd ik uitgenodigd bij tekstschrijvers.nl. En ze hadden een plek!

Ondertussen was ik ook weer vrij. En had ik weer de mogelijkheid om langer weg te gaan. Door de weeks, in plaats van het weekend. Tussen de tripjes door had ik het sollicitatiegesprek. En na wat afwachten hoorde ik in Bleau dat ze met mij verder wilden! Toevallig was ik twee dagen in Nederland, en kon ik mijn contract tekenen. Daarna door naar Engeland. Grit. Weer Bleau. En volgende week mijn eerste werkdag. Klimtripjes zijn vanaf nu écht voor de weekenden…

In between jobs: een tripje naar de Peak. Links Not To Be Taken Away, een fantastische 6c. En rechts wederom pogingen in Brad Pitt. Eerdere jaren dacht ik dat ik niet lenig genoeg was om m’n hak te leggen. Dat lukte nu wel. In de regen m’n hand op de eindgreep… Gelukkig heb ik nu een adresje in Sheffield. Dit jaar moet ie lukken! 

De peak op slechts een tiental miles van Sheffield, waar Ima een jaar gaat studeren. Ook Ima heeft een project voor dit jaar. Links warmt ze op voor The Green Traverse.