Sneeuw, sneeuw en nog meer sneeuw, zo ook in de Poudre Canyon. Een ruim veertig mijl lange rit door de canyon, over een totaal besneeuwde weg, zou me naar Area 420 moeten leiden, waar het plan was om een paar boulders te cleanen om ze de volgende dag te klimmen. In de praktijk liep het echter wat anders…
De pullout die ik nam, om even in de topo te kijken was steiler dan ik dacht en door de vele sneeuw kwam ik niet meer terug de weg op… Mmm, stuck in the middle of nowhere, geen telefoonsignaal, bijna geen passerende auto’s… Na een half uur prutsen met de deksels van m’n tupperwareboxen onder m’n wielen gaf ik op. Hier slapen en morgen verder zien – het was al relatief laat – of proberen auto’s aan te houden en nu om hulp vragen… Lang hoef ik niet na te denken; een auto stopt en er stappen drie dames uit met de vraag of ik hulp nodig had! Gewapend met een sneeuwschep en een zaag maken we de oprit sneeuwvrij en zagen we takken af om onder de wielen te leggen voor grip. Na een tijdje stopt er nog een auto, maar zelfs met vijf man krijgen we m’n van nét niet terug de weg op…
Niet lang daarna passeert er een sleepwagen en ik houd ‘m aan om te vragen of hij me niet even, het laatste stukje, terug de weg op wilt trekken. De onvriendelijke chauffeur zegt dat ik ‘geluk’ heb; voor 190 dollar wil hij me wel helpen… Als ze speciaal voor mij moesten komen zou het veel duurder zijn… Ik sta perplex… Vier super aardige mensen zijn me al ruim een half uur aan het helpen, de sleepwagen heeft één minuut nodig en is er toch, maar de asshole maakt gebruik van het feit dat ik wel van zijn dienst gebruik móet maken… Na lang onderhandelen trekt hij me voor 100 dollar terug de weg op…
Linksboven het begin van de Poudre Canyon. Rechts de sleepactie, letterlijk twee meter. Onder vervolg ik m’n weg, gevolgd door de sleepwagen. In Winter Park vind ik het mooi geweest; undercover bivy voor een Motel…
Ondertussen blijft het sneeuwen… Cleanen heeft geen zin meer. Bovendien begint het donker te worden, dus ik moet opzoek naar een slaapplek. In ieder geval geen pullouts of dirtroads meer, dus ik vervolg m’n route door de canyon… Na een paar uur glijden kom ik in een ski-dorpje en gesloopt van de dag besluit ik te stoppen…
Tja, richting Nederland… Vandaag moest het, over vijf weken moet het echt… Gelukkig reed ik na Nederland de Boulder Canyon in!
De volgende dag rijd ik terug naar Boulder, door de Boulder Canyon, waar ik wat wil wandelen en kijken of ik wat blokken kan vinden. Het eerste lukt, alhoewel het zelfs hier sneeuwstampen is. Ik vind een boel routes, maar slechts twee boulders; maar het is te koud en er ligt teveel sneeuw om te klimmen. Heel erg vind ik het niet, ik heb een mooie dag, alles loopt weer volgens plan: na de wandeling vind ik de Utah Bouldering Guide, ik doe m’n was en neem een douche in The Spot… Morgen naar Joe’s!
