Sanne is succesvoller in het afmaken van projecten dan ik. Vorige week klom ze haar eerste 7c en daarna haar eerste 7b+. Ik kon mijn handen alleen vullen met troostprijsjes. Cherry Picking gaf zich nog steeds niet gewonnen.

Sanne in de crux van de krachtige maar tegelijkertijd technische Hillary Step v9. Een mooie eerste!

Mijn ‘vakantie’ is al even voorbij. Gelukkig bracht de pauze wat ik ervan had verwacht: veel mooie boulders die ik niet had willen missen én mijn eerste (echte) Australische 8. Na ruim een week keerde ik terug naar Cherry Picking. Sessie 8 was kort; slechts één poging. Het was warm en de wrijving op de sloper voelde niet goed. Twee dagen later kwam ik terug voor sessie 9. De eerste passen voelden makkelijker dan ooit. Wel tien keer koers ik af op de laatste pas. In mijn hoofd m’n rechterhand, die mooi sluit om het positieve greepje. Voor het eerst raak ik ‘m precies op de juiste plek. M’n lichaam zwaait uit de wand, maar m’n vingers staan nét niet in de semi-arquépositie die nodig is om de zwaai te houden… Dat is inmiddels een dikke week geleden.

De Vic Range in de namiddag. Het puntje op de berg rechtsonder is een reusachtige tarp die de Cave of Manhands droog houdt in de regen.

Tabea probeert Tunnel Vision. Door Nalle geopend als v11. Ik denk dat v9 meer op z’n plek is. Sanne klom de (later geopende) linker uitklim. Volgens de locals 7c+. De minicrimps waren op Sanne’s lijf geschreven. In de tweede poging was het raak: 6c volgens Sanne. 7b+ denk ik, en de Zwitsers konden dat bevestigen :-)

Een mooie en spannende 7b op Mount Fox.

Afgelopen week waren we allebei een beetje ziek. Keelpijn, hoofdpijn en moeheid die we er niet uitgeslapen kregen. Gelukkig konden we een paar dagen chillen bij Ben. Sanne was er slechter aan toe dan ik, dus voor de verandering klom ik een dagje trad met Ben in Arapiles. Daarna gingen we naar Halls Gap.

De Buandik van-crew voor de verandering óók in een huis (op campingstoeltjes weliswaar). Bij Ben aan het diner.

Halls Gap local Oliver liet ons de boulders rondom zijn woonplaats zien. De blokken lijken in verste verte niet op die in de Vic Range. Halls Gap is een mix tussen Bleau en Peak District. Grijze rots met af en toe een kiezel. Veel slopers en veel compressie. Crimps zijn er nauwelijks te vinden. Een goede afwisseling dus!

Peak District? Horse Pens 40? Nee, de Bleachers in de Grampians!

Compressie in The Walker v9.

Ik weet nog niet precies wanneer, maar ik ga nog één keer terug naar Cherry Picking. Een allerlaatste sessie. De tijd begint immers te dringen. En m’n huid werkt ook niet echt mee. Waarschijnlijk ben ik iets te lang doorgegaan met de Antihydral. In m’n laatste sessie werkte het perfect. M’n huid was droog en stevig. Maar het kon altijd beter (dacht ik). Ik bleef doorsmeren. Totdat ik afgelopen dagen drie vingertoppen splitte… Wat een bummer. Ik heb het gevoel dat ik nog steeds niet veel gedaan heb, terwijl de tijd zo hard gaat. Ik wil nog zo veel!

Stoplight Arete v10 (met drie getapte vingers). Een super mooie en technische kant in een parkje genaamd ‘Venus Baths’ net buiten Halls Gap CBD ;-) En jawel, ik durf nog niet veel, maar héél voorzichtig kan ik m’n linkerhak weer gebruiken!