Utah

On 26/03/2018, in blog, by Enzo

Utah stond niet op onze oorspronkelijke planning. Maar omdat we toch wat tijd over hadden, besloten we de trip naar Moe’s en Joe’s te maken. Met nog vier weken te gaan, begint het einde van onze trip in zicht te komen. In Joe’s Valley ervaar ik hetzelfde als zeven jaar geleden; net als toen is Joe’s de laatste bestemming van de trip. En na maanden klimmen – toen vijf, nu tweeënhalf, maar ik word ook wat jaartjes ouder – begint m’n lichaam moe te worden en neemt de motivatie om hard te klimmen wat af. En ook al is het lekker om iedere dag buiten te zijn, ‘s avonds koelt het snel af en de kou zuigt energie. Ik ben moe en verlang soms even naar een warm huis en een lekker bed, in plaats van de door kou doordringde auto. Maar als dan overdag de zon weer schijnt, stroomt de energie weer een beetje terug m’n lichaam in en hervind ik de motivatie weer om toch op te warmen en iets moeilijks te proberen.

Toadstool V5 in Super Mario Land, vlakbij Moe’s Valley. Een niet zo’n hele mooie boulder op een super uniek blok.

In Moe’s is Sanne snel succesvol. Gription V9 lukt in twee sessies. Hier klimt ze Habitat for Humanity V7, ook in Super Mario Land.

Toch gaat het niet meer van harte. Zeker in Joe’s merk ik dat het einde nadert, m’n motivatie daalt en ik fysiek op raak. Beyond Life Sit lukt nog snel, maar daarna vind ik lang geen geschikt project. Veel boulders zijn kort en hebben hele kleine randjes of rare pockets die ik niet kan houden, ook al zijn de condities perfect. En dan ontbreekt de motivatie om door te gaan. Een beetje afschakelen dan maar en in plaats van V11’s probeer ik V10’s en V9’s. Soms lukken ze, soms ook niet… Meestal is het één sessie en één boulder per dag. Lange dagen zitten er niet meer in.

Kou in Joe’s; een bevroren Joe’s Valley Resevoir.

Beyond Life Sit V11. Zeven jaar geleden klom ik de staande start. De bewegingen was ik nog niet vergeten. Mooi om daar nu de zitstart aan toe te voegen.

In alle gebieden die we aandoen (behalve de South East) heb ik al meerdere weken geklommen. De toegankelijke klassiekers hoef ik dus niet meer en ik kan me focussen op de moeilijkere dingen. Toch blijft keuzes maken lastig, zeker zo ver van huis. Ik merk dat ik de hele trip al – net als zeven jaar geleden – liever kies voor de voor V10’s, V11’s en misschien een keer een V12 als de lijn me echt aanspreekt, dan voor de nog moeilijkere dingen. Liever iets dat ik in een paar sessies kan, dan dagen in één boulder steken. Maar hoe kom je daar achter? Na één sessie maak ik meestal al de afweging; hoe kansrijk acht ik mezelf? Gaat dit lukken in drie, vier sessies max? In Joe’s was het antwoord vaak ‘nee’. De één na de andere boulder verdwijnt van m’n lijst. Soms alsnog tricky. Het weer, m’n huid en algehele vermoeidheid spelen ook nog een rol. Maar ja, ik moet keuzes maken. Soms is klimmen net werk.

Sanne gaat er nog vol voor. Playmate of the Year V9 lukt in één sessie.

Fingerhut V10 is een ander verhaal. Acht sessies verdeeld over tweeënhalve week. Op de allerlaatste ochtend lukt het na een sessie van vier uur nét niet…

Uiteindelijk pers ik er toch nog wat mooie en moeilijke boulders uit in Joe’s. Zoals Black Dahlia. Een onverwachte reuzezwaai aan de eindgreep hoog boven de grond, die me overal had kunnen neerzetten behalve op de twee pads eronder… Het ging weer eens goed! En Counter Clockwork. Een relatief nieuwe boulder, zonder pockets en zonder kleine randjes. Toch nog een V11. Een kleintje misschien, maar toch lekker zo aan het eind van de trip. Op m’n laatste klimdag sprokkel ik al m’n energie bij elkaar en klim ik V6 tot en met V10. Een goede afsluiter van Joe’s.

De zwaai in Black Dahlia V10. Eén van de mooiste boulders die ik deze trip klom en zeker m’n nieuwe favoriet in Joe’s.

The Flu, een nieuwe sector in de Right Fork. Sanne probeert The Flu V8. Zandstenen tufas! Mij lukt Gandhi V10.

Terugkijkend op de hele trip ben ik heel tevreden. We moesten het doen met de condities die we hadden. De kou in Horse Pens 40, de hitte in Bishop, pijntjes, motivatiedipjes, bloedende vingertoppen en vermoeidheid: het hoort er allemaal bij. Maar wat is het toch een leuk spel, dat boulderen. Ik klom een heleboel super mooie lijnen. Boulders die me bijblijven en me herinneren aan drie mooie maanden in de VS. Uiteraard hebben we een hoop gefilmd. Zoveel zelfs, dat ik de komende maanden nodig heb om te editten. Onze trip breng ik in vier delen uit: The South East, Red Rocks, Bishop en Moe’s & Joe’s.

Tot slot de laatste lijst van de trip:

28-02 – Indolence V7 – Moe’s Valley
28-02 – Israil V6 – Moe’s Valley
28-02 – Israil Direct V8 – Moe’s Valley
28-02 – Fin Arête V6 – Moe’s Valley
28-02 – Pink Lady V6 – Moe’s Valley
28-02 – Scavenger Soup V9 – Moe’s Valley
28-02 – Loose Cannon V9 – Moe’s Valley
02-03 – Toadstool V5 – Super Mario Land
02-03 – Habitat for Humanity V7 – Super Mario Land
02-03 – Power Up V8 – Super Mario Land
02-03 – Dead Rabbit V10 – Moe’s Valley
——————————————–
05-03 – Beyond Life Sit V11 – Joe’s Valley
06-03 – Mr. Duck V7 – Joe’s Valley
08-03 – Fiery Furnace V10 – Joe’s Valley
08-03 – Hooters V9 – Joe’s Valley
10-03 – Black Dahlia V10 – Joe’s Valley
12-03 – Skeleton Key V10 – Joe’s Valley
16-03 – Counter Clockwork V11 – Joe’s Valley
16-03 – Great White V6 – Joe’s Valley
17-03 – The Flu V8 – Joe’s Valley
17-03 – Seven Year Cicada V9 – Joe’s Valley
17-03 – Gandhi V10 – Joe’s Valley
19-03 – No Substance V8 – Joe’s Valley
20-03 – Feels Like Grit V8 – Joe’s Valley
20-03 – Lowtide V6 – Joe’s Valley
20-03 – Eden V9 – Joe’s Valley
20-03 – Fingerhut V10 – Joe’s Valley
20-03 – Poricini Portabello V7 – Joe’s Valley
——————————————–
24-03 – Bitch Slap 5 V9 – Red Rocks
24-03 – The Alexisizer V6 – Red Rocks
24-03 – Big K V8 – Red Rocks