Niet zoals gepland

On 19/03/2017, in blog, by Enzo

Negen dagen Bleau, acht daarvan goed weer. En toch niet echt iets moeilijks geklommen. Het lukte niet. Meer dan tien keer klom ik Taipan tot de laatste pas. Volledig uitgeduwd hing ik in de mantle. En keer op keer voelde de linker sloper aan als een blok zeep. Onmogelijk om m’n voet omhoog te krijgen. Dat kwam m’n motivatie niet ten goede. Want toen ik Taipan voor het eerst probeerde, klom ik ‘m al bijna. Ik zipte toen uit de mantle. Het voelde heel makkelijk. Daarna kwam ik vier keer terug om ‘m af te maken; eind februari twee keer en afgelopen week twee keer. Telkens zonder progressie. Dat is me nog nooit gebeurd. M’n huid wordt heel dun. De zweetdruppeltjes die door m’n roze vingertoppen komen, helpen ook niet mee. De hele week klim ik op diep roze toppen. Dat was lang geleden. Andere projecten die ik had willen proberen, moeten daardoor ook wachten. Met deze dunne huid kan ik niets anders dan een tandje afschakelen. Ik klim gelukkig redelijk wat makkelijkere zevens – en dat was ook al even geleden!

Wat oud materiaal – Sanne in 36.15 Power in de kou van januari – en wat nieuws; Mister Freeze in de voorjaarszon afgelopen week.

Sanne had de vorige keer even een motivatiedip, maar hervindt ‘m deze keer. Projecten in Cicatrice de l’Ohm gaat heel goed. Die moet kunnen!