Partage

On 30/11/2016, in blog, by Enzo

Een van dé king lines van het bos; imponerend, hoog en hard. Een boulder waarin balans, precisie, lichaamspositionering en kracht samen komen. En als je het helemaal goed doet, voelt het niet eens zo moeilijk. Precies wat boulderen in Bleau zo mooi maakt!

De afgelopen twee maanden reed ik acht keer naar Buthiers. Drie keer waren de condities goed. Twee keer was de boulder nat. En meer dan eens werkte ik erin met slechte condities. Dat heeft toch z’n vruchten afgeworpen.

Als we op vrijdag naar buiten kijken is het zwaar bewolkt. Geen Partage-dag…. Gelukkig gaat L’Enfer des Zombies snel. Een verplicht nummertje van de lijst. De regen van die avond zorgt ervoor dat alles op zaterdag nat is. Zonder wind droogt er niks… Zondag begint mistig, maar het is kouder dan de dagen ervoor. Daardoor heb ik goede hoop.

En jawel, het vochtige dalletje van Partage is droog! Na twee pogingen realiseer ik me dat de condities toch beter kunnen. Ik verdring de gedachte weer; dat is een te makkelijk excuus. Ik weet dat ik ‘t kan. En dat ik succes moet afdwingen.

Waar ik tijdens het uitwerken van de top nog zipte na de tweede pas, blijft m´n voet nu staan. Omhoog komen, de sloper en dan het gat. Ik heb zelfs over. Voorzichtig doorschuifelen en dan de bak! Project in de pocket.
 

Partage again…

On 02/11/2016, in blog, by Enzo

Partage afmaken. Dat was het doel voor afgelopen weekend. Op vrijdag spreek ik af met Conor. De condities zijn niet optimaal, maar al snel maak ik alle passen weer. En met een klein duwtje door de eerste pas klim ik zelf tot de zijgreep helemaal bovenin. Uitklimmen kon wel, maar door de slechte condities zet ik nog even niet door. Dat doe ik in de poging wel!

schermafbeelding-2016-10-30-om-20-27-24

Ik moet hard persen en mis de tweede pas op een haar na. Zelfde highpoint als de vorige keer. Ik besluit te stoppen en de volgende dag terug te komen. De condities kunnen veel beter.

Dat zijn ze helaas niet, de volgende dag. Weer hetzelfde highpoint, maar met veel meer moeite. Als ik voor de tweede keer van het beginrandje klap, weet ik dat ik moet stoppen. Ik had maar één doel voor ogen, dus weet niet zo goed wat ik wil doen… Bart en Dennis zijn bij Enfer des Zombies. Ik heb niet z­­­o’n zin in de boulder, maar samen klimmen is leuker dan alleen. Dus toch maar erheen, half gemotiveerd. Na twee uur vind Dennis de methode. Bart klimt ‘m daarna snel. Mij lukt het niet.

Op zondag is het strak blauw. Weer met goede moed naar Buthiers. Bart en Dennis zijn er ook. Maar al bij het opwarmen voelen we nattigheid. Ook Partage is klam. Na twee pogingen weet ik genoeg: toch maar Zombies afmaken. Ik vind het moeilijk om m’n focus te verleggen. Het voelt als een troostprijs, waarvoor ik niet écht gemotiveerd ben. Toch wordt het een lange sessie. Het lukt op een haar na niet, maar het maakt me niet heel veel uit. Ik maak ‘m nog wel eens af. De volgende keer in ieder geval eerst weer Partage.