Met de Thalys ben ik zo weer terug. Alsof de werkweek niet heeft plaatsgevonden. Voor zaterdag staat Hyper Tension op de planning. Een paar weken geleden zag ik een filmpje met een mooie methode. Die wil ik graag proberen. Maar helaas regent het die ochtend. Als ik opsta ligt er zelfs een laagje sneeuw. Ik had het aan zien komen op Weather Pro. Maar aangezien Hyper Tension snel droogt, maakte ik me niet zoveel zorgen.
Rond 13:00 uur rijden we naar Rempart. Alles is zeiknat. Er staat nauwelijks wind en de bomen blokken de zonnestralen die de boulder proberen te bereiken. Chiel, Dirk en Remco staan ook te wachten. Waarschijnlijk duurt het nog een paar uur voordat we wat kunnen doen. Dan is misschien al donker… Toch heb ik hoop.
Om 16:15 uur lijken de grepen redelijk droog. Ik start met opwarmen (lees: een beetje met m’n armen zwaaien) en inspecteer de top. Die is droog. De randjes hebben nog een bruin richeltje, maar zien er niet slecht uit. De grote ondergreep is vochtig, maar die is groot genoeg. De rest van de grepen is echt droog. Ik wil een paar keer instappen en de nieuwe methode aanvoelen. Kijken of het wat voor me is, om ‘m dan de volgende dag serieus te proberen.
Om 16:30 uur begin ik met klimmen. Een paar pogingen later sta ik, volkomen onverwachts, op het blok. Dat was het wachten wel waard!
Met deze methode is Hyper Tension geen 8a meer. Ik denk een kleine 7c+ voor de staande start en 8a voor de zitstart.
Voor zondag is er beter weer voorspeld. En aangezien er voor maandag veel regen op de planning staat, wil ik een volle dag klimmen. Om 10:15 uur sta ik weer op Rempart. Dit keer voor de zitstart van Hyper Tension. De dag ervoor waren die grepen nog vochtig, maar ze zagen er niet slecht uit. Toch duurt het even voordat ik alle passen kan. Dat valt niet mee!
Als ik de crux van de zitstart maak, moet ik door. De ondergreep, de hak en door naar het randje. Die voelt slecht en ik ben onzeker over m’n hak. Tandjes op elkaar en persen. De hak blijft liggen en bijpakken lukt nét. Nu mag ik ‘m niet meer weggeven. Gelukkig gaat alles goed.
Door naar Cuisinière. Daar is alles iets vochtiger. Ik wil Petite Folie afmaken. Thuis zag ik een filmpje met de methode. Die is iets anders dan dat ik vorige week probeerde. M’n pogingen gaan goed, maar de grepen voelen allemaal onzeker. Ik wil niet nog een keer een onverwachte val maken… Uiteindelijk kom ik tot de laatste pas. Maar m’n vingers zijn koud en de greepjes voelen niet goed. Ik besluit niet door te zetten.
Toch maar naar beneden. De volgende keer (met betere condities) terug!
Omdat veel boulders klam zijn, hoef ik Karma ook niet te proberen. Dan nog maar een paar 7a’s voor de teller. Die staat nu op 809… Om 17:30 uur zit de klimdag erop. En op maandag regent het inderdaad. Precies zoals gepland.
De voorspellingen gingen van goed naar matig en weer terug naar oké. Uiteindelijk was het dat ook. Zaterdag matig, zondag goed en maandag slecht. Het weekend in acht foto’s.
Mijn vaste ritueel na een mislukte poging is poetsen. Meteen poetsen. Zodat de boulder er weer schoon bij ligt voor de volgende poging. Een goede poetsstok behoort daarom al vijftien jaar tot mijn standaarduitrusting. De laatste jaren zijn er veel nieuwe poetsstokken op de markt gebracht. Maar mij hebben ze niet kunnen overtuigen. Daarom ben ik zelf gaan experimenteren met verschillende stokken en borstels.
Nu heb ik de perfecte poetsstok. Hij is licht en dankzij de knik in de bovenkant van de stok kun je alle hoeken bereiken. Aan beide kanten zitten super slijtvaste industriële borstels met een hele hoge dichtheid van dierlijk haar. Daarmee poets je je grepen moeiteloos schoon, zonder de rots te beschadigen.
Ik heb een kleinschalige productie. Heb je interesse? Stuur me dan een e-mail: enzonahumury[at]gmail[dot]com. Voor 30 euro kun je er één kopen.
Mijn eigen exemplaar boven, een nieuwe onder. Al anderhalf jaar in gebruik, maar de borstels slijten nauwelijks! Voor welke machine ze zijn gemaakt weet ik niet, maar voor het zandsteen van Bleau zijn ze perfect.
Dankzij de knik en de twee borstels poets je makkelijk grepen op een plaat, maar ook lastig te bereiken grepen om een hoek.
Specificaties:
– Gewicht: afhankelijk van de uitvoering, ongeveer 450-550 gram.
– Lengte: de meeste stokken zijn 1,20 meter ingeschoven en 2,10 meter uitgeschoven.
– Een extra borstel? Of liever een langere of kortere stok? Stuur me een e-mail.
Kerstvakantie. Tweeënhalve week Bleau. Al weken keek ik ernaar uit, hopend op goede condities. Steeds minder mensen lijken erin te geloven. Maar we hadden wéér geluk (alhoewel, ik heb meer goede dan slechte ervaringen). Van de 17 dagen konden we er 14 klimmen! Verder werken in een aantal zware projecten én er een paar mee naar huis nemen, dat was het plan.
Sanne was er een dikke week en klom een mooi lijstje bij elkaar. La Mouche stond daar ook op!
De planning
Hoog op de lijst voor dit seizoen staan Karma, Amok en Apparemment Bas. Moeilijke boulders, die ik allemaal eerder probeerde, maar die me zeker wat tijd gaan kosten… Daarnaast maar zien wat ik tegen zou komen.
Wat de vorige keer niet lukte, lukte nu wel. Ima in Pavlova.
De lijst
792. Amok 8a
De afgelopen jaren werkte ik meerdere keren in deze typische Bleau-boulder. Nu was het in de tweede sessie raak. Toen alles op z’n plek viel, voelde het als 7a.
793. Les Cupules 7a
Opwarmboulder. Leuk en niet zo lastig.
794. Blitz assis 7c
De zitstart van Atresie kende ik al. Maar de uitklim in Blitz voegt er een aantal mooie passen aan toe.
795. Bruce Lee 7b+
Alles was nat en klam. Eerst Sabots, toen 95.2… En toen toch maar de helling op. Kurkdroog! In september had ik de boulder al eens gezocht, maar ben ‘m toen niet gaan proberen vanwege m’n hamstringblessure. Die lijkt zo goed als over te zijn!
796. Free Hug 7b
Het was steenkoud. Harde wind, zware bewolking en temperaturen onder het vriespunt. Ik ben nooit warm geworden, maar dat bleek voor de beklimming geen probleem.
797. Trojan War 7c+
Op een slechtere dag even aangevoeld. Daarna teruggekomen om ‘m af te maken. Dat lukte snel. Mooi, puur, kort en laag…
798. Pivotage 7a
Ik kwam voor de lage start, maar die bleek snoeihard!
799. Le Gardien du Temple 7c
In november probeerde ik ‘m op klamme grepen. Ook dit keer was ie niet in topconditie. Toch lukte het snel. Niet mooi, niet lelijk, wel weer een voor op de lijst.
800. Apophis 7b
M’n 800ste 7+8! Geen bijzondere, wel een knalharde. In de 7+8 staat 7a+. Op bleau.info 7b. Ik geef ‘m 7b+!
801. Tonsure 7b
Al jaren loop ik er voorbij. Nu dan eindelijk afgemaakt!
De projecten
Amok klom ik van m’n lijst. Apparemment Bas probeerde ik één keer. De pas onderin lukte weer net niet. Maar de motivatie ontbrak ook een beetje. Ik probeerde ‘m vooral omdat ’t 8b is. Natuurlijk wil ik heel graag een 8b doen. Maar ik klim liever een supermooie 8a+ dan een matige 8b. M’n energie heb ik daarom vooral in Karma gestoken.
Drie sessies de afgelopen twee weken. Ik had ‘m wel eerder geprobeerd, maar nooit echt serieus. Nu ging ik voor het eerst naar Cuisinière om Karma te proberen. En dat ging goed. Misschien lukt het snel, misschien gaat het nog even duren, maar Karma is geen mythische boulder meer. Ik kan Karma klimmen!