Elf jaar geleden klom ik voor het eerst in de Verdon. Vanaf moment één vond ik het afzien. Altijd weer even slikken op de rand met 300 meter lucht onder je. Afdalen, maar weten dat je weer naar boven móet. Pijnlijke handen en voeten en een gare rug van het standhangen. Toch is het een mooie en speciale plek waar ik vaak terug kwam. In 2005 klom ik er m’n langste route, in 2006 een aantal tourtjes. In 2010 één dagje om wat nostalgie op te halen door Wide is Love te topropen. En afgelopen meivakantie drie dagen, omdat we toch in de buurt waren;)

Twee lange routes, een aantal toprope’jes, twee wandelingen én een duik in Lac de Saint Croix – de douches op de camping waren namelijk niet veel warmer! Het weer was perfect en de rots (in tegenstelling tot de Gorge du Loupe, waar we ook waren) droog! Goed vermaakt, maar de volgende keer wordt er wel weer geboulderd!

Wanneer er weer geboulderd gaat worden is echter onduidelijk. Het seizoen in Bleau loopt weer ten einde. En terugkijkend is het – net als elk jaar – snel gegaan! Ik begon dit jaar vrij rustig. De laatste anderhalve maand in Zuid-Afrika had ik niet meer geklommen en bij thuiskomst wilde ik geen plastic trekken. Ik maakte m’n eerste klimmeters dus weer in het bos. En dat was wennen! Ik voelde me slap en in de eerste week van oktober klom ik slechts een paar 7a’s. In de herfstvakantie waren de condities beter en voelde ik me ook langzaam sterker worden. Ik herhaalde veel 7a’s en 7b’s en klom een aantal nieuwe dingen. Half november waren de condities perfect en klom ik een van m’n meest memorabele boulders van het seizoen: Accelerator. Vanaf dat moment was de toon gezet voor de rest van het seizoen. De nadruk kwam niet zozeer te liggen op hele harde boulders, maar op mooie, spannende en nieuwe lijnen. In de kerstvakantie deed ik bijvoorbeeld Le Bon, La Brute et le Truand; mooi, spannend en nieuw. Datzelfde geldt voor Astromech, misschien wel een van de mooiste nieuwe boulders van het afgelopen seizoen. Toen was het alweer 2012. Zeldzaam goede condities eind januari. De ene na de andere harde boulder verdween van m’n projectenlijst. In februari zette ik een nieuwe oogst uit. Partage en L’Apparemment kwamen weer op de lijst. Door het mooie weer in maart was de motivatie voor de nieuwe oogst er echter niet. Er stonden nog andere, iets makkelijkere, maar spannende boulders op m’n to do lijst! Die lukten allemaal! Eind maart was de laatste keer dat ik in het bos was. Wellicht komt er nog een tripje in mei of juni, anders het volgende seizoen weer!