Bishop; Another day in paradise

On 30/11/2010, in blog, by Enzo

De dagen worden korter, de nachten langer, maar vooral ook kouder! M’n watervoorraad moet elke ochtend weer opwarmen in de zon – dikke laag ijs – voordat ik thee kan zetten. Desondanks is het super gaaf om hier te bivakkeren en wakker te worden met een view die me elke dag weer doet verbazen!

Koude, lange nachten, maar elke ochtend betekent weer een nieuwe dag in paradise!

De motivatie om te klimmen daalde vorige week wel even. Ik wilde zo graag The Mandala proberen en verder werken in The Buttermilker, maar ik moest me neerleggen bij makkelijkere dingen – met getapte vingers – omdat m’n huid echt slecht is… En het ziet ernaar uit dat het niet beter gaat worden, aangezien drie/vier rustdagen om de boel echt te laten helen geen optie is, en ik het waarschijnlijk in een uurtje toch weer gaar trek… De rots is echt waanzinnig scherp… En toch is het mooi!

The Mandala gaat ‘m waarschijnlijk niet meer worden, huidtechnisch gezien in de eerste plaats, en ik hoorde gisteren dat er een greep is uitgebroken (heb het nog niet gecheckt). Desondanks heb ik een mooi project, dat zeker mogelijk is en ik blij ben als het lukt. Misschien is het ook wel een van de vetste lijnen van de Buttermilks, op de Mandala na…

The Fall Guy V9, “long, sustained and – other than the landing – perfect.” Helaas leidde de beklimming weer tot een bloedende vinger… Het volgende project is de lage start, Haroun and the Sea of Stories. Alle passen zijn gemaakt, als m’n huid goed is lukt het hopelijk snel! Gelukkig heb ik gezelschap voor pads, spotters en motivatie!

Toen vorige week de eerste sneeuw viel, ontmoette ik een stel Oostenrijkers, waar ik uiteindelijk veel mee klom, en ‘s avonds warm in hun camper kon chillen. Vanwege de sneeuw een dagje uitgeweken naar de Sads, met een aansluitende nachtsessie.

Los Locos V7 by night.

Afgelopen weekend was het Thanksgiving en ondanks dat ik in eerste instantie niet wist wat er dan precies gevierd werd, werd ik uitgenodigd door voor een Thanksgiving-diner in Bishop, bij vrienden van klimmers uit Vegas, die ik die dag ontmoette. Een uitgebreid maal in een verward huis was zeer aangenaam! Een lang Thanksgiving-weekend betekende ook dat veel vrienden weer langskwamen, onder andere Nuno en Diana uit SF! Helaas viel er weer nieuwe sneeuw, waardoor bijna iedereen uitweek naar de Happies en de Sads. Gemotiveerd door de Haroun bleef ik met de Oostenrijkers boven. ‘s Nachts erop uitgetrokken om de top van de boulder sneeuwvrij te maken. Helaas was de zon de volgende dag te krachtig en smolt de sneeuw van de top, waardoor alles alsnog nat werd. Nog steeds optimistisch besloten we om het hele blok sneeuwvrij te maken, waardoor het sneller zou drogen.

Boulderen = poetsen en wachten…

Na vier uur wachten kon ik twee goede pogingen doen… Toen begaf m’n huid het weer. Frustrerend aan de ene kant, maar ik heb nog tijd, en ben ultiem gelukkig dat ik hier kan zijn aan de andere kant. Vandaag een rustdag, misschien morgen!

 

Checkerboard

On 27/11/2010, in blog, by Enzo

Checkerboard V8, een crimpy Sharma testpiece, een van de mooiste lijnen die ik hier tot nu toe geklommen heb! M’n huid heeft het zwaar te verduren; weer een bloedende top een paar dagen geleden… Super frustrerend… Gelukkig kon deze boulder met tape geklommen worden!

 

The Buttermilks

On 20/11/2010, in blog, by Enzo

The buttermilks een paar dagen geleden, blauwe lucht en zon!

Een ‘Amerikaans’ vuurtje om warm te blijven, de volgende ochtend weer zon!

Xavier’s Roof V11 en Evilution (to the lip) V10

The Buttermilks vanmorgen…

 

Bishop

On 19/11/2010, in blog, by Enzo

Na een dagje Fresno reed ik maandagmiddag naar Bishop. Vanwege sneeuwval in Yosemite, wat leidde tot het sluiten van de Tioga pas, moest ik in plaats van drie, acht uur rijden. In het donker arriveer ik op de plek waar The Buttermilks zouden moeten zijn. Ik kan echter niets zien en besluit na vijf kilometer zandweg m’n van te parkeren en te gaan slapen.

De volgende dag zie ik pas waar ik terrecht ben gekomen! Een waanzinnig vet, maanachtig landschap met daarin bizar grote ronde blokken. Op de achtergrond sneeuwpieken, terwijl de zon z’n kracht nog nauwelijks verloren heeft midden november!

Omdat m’n huid nog steeds niet volledig hersteld is, moet ik het noodgedwongen rustig aan doen de eerste dagen. M’n motivatie om harde dingen te proberen is enorm, dus kon het toch niet laten om even in The Buttermilker te werken gister. Vandaag maar een rustdag, alhoewel m’n lichaan nog niet vermoeid aanvoelt. Als ik al die scherpe testpieces (iets met een M…) wil klimmen moet m’n huid echt goed zijn!

 

Zodiac

On 15/11/2010, in blog, by Enzo

Een laatste video uit Yosemite, de flash van Zodiac. Volgens de topo V10, maar het voelde eerder als V8…

 

The Yo-list

On 14/11/2010, in blog, by Enzo

M’n laatste klimdag in ‘the Valley’ zit erop, een dag eerder dan gepland. Het plan was om vandaag een paar klassiekers af te maken – Bruce Lee en King Cobra – en de ‘nieuwe’ boulder Wall to Wall Carpet uit te checken. Helaas bleef het bij vier pogingen Bruce Lee…

Hopelijk zal tweeënhalve rustdag genoeg zijn om dinsdag te kunnen klimmen in Bishop!

Voor zover het lukt zal ik hier – ipv 8a.nu – op het moment dat ik doorreis naar een nieuw gebied, m’n lijst publiceren.

29/10 Ament Arete V6
29/10 Midnight Lightning V8
31/10 The Force V9
01/11 Pride V9
04/11 Heart of Darkness V9
04/11 The Diamond Left V6
05/11 Atlantis V6 [FLASH]
05/11 The Moffat Start V10
05/11 Torque Spanner V8 [FLASH]
09/11 Yabo Roof V11/V12
11/11 Zodiac V10 [FLASH]
11/11 Crossroads Moe V6 [FLASH]
12/11 The King V7 [FLASH]
12/11 The Octagon V6 [FLASH]
12/11 The Hexcentric V7 [FLASH]

 

Midnight Lightning

On 13/11/2010, in blog, by Enzo

Ondanks dat ik m’n camera thuis heb gelaten een video uit Yosemite – met dank aan Aki voor de footage! Geen tijd om te editten, dus voor deze keer het ‘rauwe’ materiaal zo op Vimeo!

 

Yabo Roof

On 10/11/2010, in blog, by Enzo

Het is verbazingwekkend hoe klein je wereld kan zijn als je een project hebt dat je echt graag wilt klimmen. Afgelopen weekend regende het veel, wat leidde tot zeer mooie plaatjes! De regen verandert namelijk in sneeuw naarmate de toppen hoger worden! Een paar keer ben ik er met mijn fiets – die ik kreeg van mensen die vertrokken – op uitgetrokken, aangezien klimmen toch onmogelijk was.

Van de één op de andere dag; Halfdome met herstview en Halfdome met winterview

De omgeving hier blijft echt magnifiek, maar toch bleef er maar één ding echt door mijn hoofd spoken en dat was Yabo Roof… Voor de regen miste ik de laatste moeilijke pas, en ondanks dat er hier genoeg andere dingen te doen zijn, was al m’n aandacht gefocust op de beklimming die nog moest volgen… Na twee rustdagen en veel slaap moest het op dinsdag gebeuren! Snel opgewarmd rondom Camp 4, in de auto gesprongen en met m’n twee pads – één tijdelijk kunnen lenen van Nuno – naar de Yabo boulder gelopen. De eerste poging, alles voelt top! Toch mis ik weer de laatste moeilijke pas… Ik ben er zeker van dat het vandaag gaat gebeuren, maar toch voel ik de zenuwen opkomen… Na vijf minuten poging twee. Ondergreep, sloper, randje, randje bijpakken, schouder en breed naar de slechte knijper. De toe ligt perfect! Een paar compressiepassen, de zwaai en het randje! Hebbes, maar slechter dan ik dacht… Alle magnesium is van m’n handen en ik mag nog een meter of vijf… Ik hoopte op een makkelijke uitklim; misschien kwam het door de stress, maar het was nog lastig! Trillend werk ik me omhoog, stoot bijna m’n bril van m’n gezicht, maar kan ‘m snel met m’n schouder terugduwen. De pads liggen helemaal niet meer onder me, maar in plaats daarvan kijk ik naar de dikke boomstam… Afspringen wil ik niet, want eigenlijk zijn de moeilijkheden voorbij. Bovendien is dat geen optie gezien de landing… Mmm, echt weer iets voor mij om in zo’n positie – zonder spotter, terecht te komen…

De eerste twee passen van Yabo Roof. Bij gebrek aan meer foto’s hier en hier een filmpje

Gelukkig pakt het allemaal goed uit en een paar vreugdekreten op het blok – ook van de spanning – kan ik niet onderdrukken! Yabo Roof is samen met Midnight Lightning zeker de vetste boulder die ik hier tot nu toe geklommen heb! Het plan is om maandag de vallei te verlaten en door te reizen naar Bishop! Nog een paar dagen om Thriller af te maken…

 

Yosemite

On 04/11/2010, in blog, by Enzo

Al bijna een week zit ik in ‘the valley’ en sta ik op de legendarische campground ‘Camp 4’. Een hele relaxte plek, veel klimmers (helaas niet zoveel boulderaars), boulders op loopafstand, ‘s avonds kampvuurtjes en koude nachten… De omgeving is echt indrukwekkend – alhoewel je er verbazingwekkend snel aan went – overal waar je kijkt rots! De drang om die hoge dingen op te gaan is er, zoals sommigen al vroegen, echter totaal niet. Veel bigwall verhalen gehoord rondom de kampvuren, maar ik ben blij dat ik hier ben om te boulderen!

Midnight Lightning stond natuurlijk boven aan m’n wishlist en dat lukte de eerste dag al!

De volgende dag regende het. M’n huid (blijft helaas problematisch, zeker op het scherpe graniet) kon na een dag boulderen al wel een rustdag gebruiken, en aangezien ik toch niet te hard van stapel wilde lopen de eerste weken, was een wandeling naar de top van El Cap ook mooi vermaak. Een super stevige wandeling, 26 km, en meer dan 1 km omhoog! Op de top een ware sneeuwstorm, alles wit, geen uitzicht, maar toch vet! Een kleine onderschatting van de lengte van de wandeling leidde ertoe dat we het laatste stuk met hoofdlampen moesten lopen…

Afgelopen week alleen maar topweer gehad, in de zon ruim 25 graden, in de schaduw wat kouder, ideaal om te boulderen! Dat Yosemite ook DE highline-spot was wist ik niet, maar ‘t was echt vet om ze te zien en ondertussen in het zonnetje te chillen!

Tot slot nog een paar boulderfoto’s: een andere klassieker ‘The Force, V9″