Voorjaar

On 24/03/2010, in blog, by Enzo

Het wordt weer warmer en ik kijk er naar uit! Zelfs lente in het bos zie ik wel zitten, zeker na de bergen sneeuw van de afgelopen maanden en zeker nadat Imothep gelukt is! Alhoewel Karma toch ook echt eens moet sneuvelen is de ideale lenteboulder misschien wel Narcotic. Ook als het echt warm wordt in mei zijn de gaten in het dak echt nog wel vast te houden. Ruim een jaar geleden lukte het al om alle passen te maken, dus binnenkort maar eens terug, zeker na het zien van dit filmpje! Lente betekent ook dat de zomer dichterbij komt! Nog 100 dagen voordat ik in China zit, wist Ima gister te vertellen… Hmm, dus nog 99 dagen voor m’n scriptie…

 

Imothep

On 16/03/2010, in blog, by Enzo

Ruim een jaar lang filmde ik bijna al m’n pogingen, maar uitgerekend op de dag dat het lukte liet ik  m’n camera thuis… Desondanks is er beeld, met dank aan Chiel en Mi-chiel!

 

It’s done!

On 08/03/2010, in tripreports, by Enzo

Bleau 06-07 maart 2010Mijn laatste seizoensdoel in de pocket! Het weer was fantastisch, superwrijving,  gezelligheid in het bos en Ties klom ook nog z’n eerste acht! Wat een topweekend!

Al een week voor vertrek waren de voorspellingen voor het eerst sinds maanden positief en bleven dat ook naarmate de week vorderde. Ondanks het goede weer had ik weinig verwachtingen. Het relatief veel op plastic klimmen had voor een irritatie in m’n schouder gezorgd, die ik eerst nauwelijke voelde, maar de week voor het weekend zelfs voelbaar was in vijfjes…  Met de gedachte dat in Bleau alles heelt en ik wel zou zien hoe het zou gaan reden we vrijdagavond naar het bos.

De zaterdag begint bewolkt, maar al vrij snel trekt het open begint de zon vol te schijnen. We besluiten in Maunoury te beginnen. Ik moet in ieder geval goed opwarmen en kijken hoe m’n schouder het zal trekken. Als alles goedgaat wil ik daarna eens kijken bij Mowgli en Bagheera, om  het Jungle Book trio compleet te maken. Het opwarmen voelt goed en na een half uur loop ik richting het Jungle Book blok. In tegenstelling tot de opwarmboulders zijn sommige grepen nat. Ik besluit echter door te zetten, want veel meer heb ik niet te doen in Maunoury. Mowgli lukt snel. Met Bagheera heb ik meer moeite. Het duurt even voordat ik de juiste methode vind en de natte sloper en pocket maken het er niet makkelijker op… Toch lukt deze uiteindelijk ook.

Intussen zijn Erik en Roelien ook warm. Roelien heeft Soupçon geklommen en Erik wilt in Baloo gaan werken. Ik herhaal ‘m ook nog een keer om het Jungle Book trio compleet je hebben vandaag.

In de middag gaan we naar Cuvier, waar Ties, Chiel en Michiel ook zullen zijn. Stiekem weet ik dat ik daar nog een project af te maken heb, maar weet niet of ik er vandaag in zal stappen… We hebben ook maar vier crashpads bij ons… Op Cuvier treffen we de rest bij het blok van Holey Moley. Marijn is er ook en heeft net samen met Ties La Gaule gedaan. Ze informeren bij mij of ik naar Imothep wil. Ik  weet het niet zo goed, maar stem er uiteindelijk mee in. Er zijn in ieder geval genoeg crashpads en spotters!

De boeg ligt er mooi bij, maar ik wacht lang voordat ik m’n klimschoenen aan doe. Er wordt geproject in de 7a’s rondom Imothep en Chiel kan Jus de Paume – zijn gedwongen project vanwege de vele tochten naar Imothep – bijna afmaken. Ties en Michiel hebben er moeite mee en ook het andere 7a’tje is niet makkelijk. Uiteindelijk trekt Marijn z’n schoenen aan om Imothep eens aan te voelen en ik kan dan niet meer achter blijven… Ik begin het gevoel te krijgen dat het vandaag misschien wel gaat gebeuren, maar durf het niet uit te spreken…

Marijn vindt het moeilijk en komt niet weg. In mijn eerste poging kom ik meteen hoog. De rots voelt perfect alleen de uitvoering is nog niet precies genoeg. Het duurt allemaal te lang en de heelhooks liggen steeds net niet goed, waardoor ik veel moet compenseren met m’n armen…

Niet veel later de poging waarin het lukt: Het begin voelt niet top, maar de hakken die ik steeds om de boeg zwaai liggen perfect. Met rechts heb ik de hoogste greep en met links de boeg hoog. Rechtervoet ophuppen, hak los en hoger opzwaaien. Ligt perfect! Boeg hoger pakken, rechtervoet haken in het bandje en de boeg bijpakken schiet het door m’n hoofd. Ik heb het gevoel dat dat niet gaat lukken, dus plan B: Omhoog komen en direct naar de top! Gaat niet passen… Ik sla zo’n vijf centimeter onder de top en wist van eerdere pogingen dat daar een heel slecht aflopertje zat. Tot m’n verbazing blijf ik hangen en kan ik nog meer omhoog komen en doorslaan naar de top! De ontspanning die volgde leidde ertoe dat ik het nog bijna verprutste, maar uiteindelijk klim ik – op niet al te subtiele wijze – het blok op! Ik kom niet meer bij  van het lachen door deze bizarre beklimming… In ieder geval één van de gaafste boulders die ik ooit klom! Binnenkort het filmpje!

Een poging in Imothep in oktober vorig jaar…

Zondag spreken we af in de Franchard-regionen. Erik en Roelien klimmen veel in Isatis. Ik loop naar Cuisinière waar ik Karma en La Chose wil proberen. Ties heeft ook een duidelijk doel voor vandaag, misschien wel de mooiste plaat van Bleau, Duel.

De eerste poging in Karma is vaak de beste en zo ook vandaag. Vanuit het intermediartje tik ik door naar de sloper, heb ‘m goed en kan ruimte maken voor m’n hak. Ik swing ‘m omhoog, hij ligt op de greep, maar kom daardoor net wat te ver naar achter…

De pogingen daarna gaan slechter… Het is tijd voor Ties. Samen lopen we naar Duel. De spanning en de zenuwen beginnen op te spelen. ‘Het kan goed gaan of helemaal niet’, zegt hij nog voordat hij instapt. Z’n eerste poging gaat echter verassend goed na bijna een jaar niet proberen! Ties gaat ‘m vandaag doen! Ik weet niet in hoeverre ik dit teveel moet benadrukken om niet nog meer spanning te veroorzaken. Een paar slechtere pogingen volgen (hoort erbij volgens Ties) maar in de vijfde poging is het raak. De passen zijn groot, drie grote voetverplaatsingen en dynamische bewegingen… Rechtervoet heel hoog en Ties heeft voor het eerst het slopertje net onder de top! Ik begin te schreeuwen, dit gaat ‘m zeker worden! De pas naar de rand gaat gelukkig in één keer goed, maar net als bij mij in Imothep volgt de ontspanning. Z’n voet zipt weg, en Ties hangt alleen nog aan z’n armen aan de rand. Gelukkig is die zo goed dat het allemaal goed uitpakt. Geschreeuw en blijdschap volgen! Z’n eerste acht! En wat voor één! Een plaat! Eenmaal van het blok af zegt Ties dat het als een 6c plaat voelde. Ik weet wel beter – ondanks dat het er zo uitzag hoef ik m’n schoenen niet aan te trekken…

Samen met Ties speel ik nog wat in La Chose, maar het is duidelijk dat we de climax van de dag al gehad hebben. Op tijd zitten we weer in de auto en nagenietend rijden we vier uur later Nederland al weer binnen…