Sticky Rock!

On 21/02/2010, in tripreports, by Enzo

Bleau 13-19 februari 2010Na een paar slechtweer-trips eindelijk mooie dagen! Koud, een besneeuwd bos, droge blokken en perfecte wrijving!

Door de grote hoeveelheid sneeuw in het bos waren de klimmogelijkheden de eerste dagen beperkt. Op Cuvier was het een en ander schoongemaakt, maar veel boulders waren niet uit te klimmen. Imothep ligt er mooi bij, de grepen zijn sneeuwvrij, alleen de top zou schoongemaakt moeten worden. Ik had echter niet gerekend op zulke hoeveelheden sneeuw en had m’n bezem thuis gelaten. Ah, Imothep kan nog wel een paar dagen wachten…


Sneeuw op Cuvier; gelukkig kan er dit keer wél geklommen worden!

Ik besluit op Rempart te gaan kijken in de hoop dat daar minder sneeuw ligt. Onder Atrésie kom ik Dirk tegen, die ook al op zoek was naar droge blokken. Big Golden en Tristesse lijken klimbaar, dus het is duidelijk wat we moeten doen. Dirk gaat goed in Tristesse en doet ’m bijna. Ik ga zitten onder Big Golden, maar het randje graaft weer ouderwets diep in m’n huid… Na een paar keer flink crimpen moet ik de strijd staken…

Na nog een korte sessie in C’était Demain ben ik klaar. Dirk is inmiddels teruggelopen naar Neverland en heeft het blok helemaal sneeuwvrij gemaakt. Ik besluit de volgende dag terug te komen…

Voor het opwarmen zijn de  mogelijkheden een dag later nog steeds beperkt, dus ik trek wat aan de weinige bakken die ik kan vinden… Neverland ligt er mooi bij. Het einde, dat gister nog vochtig was onder de pas weggehaalde sneeuw is volledig opgedroogd door de krachtige zon. Ik ben benieuwd… Al tientallen keren ben ik naar de boulder gaan kijken, maar nog nooit ben ik er in gestapt. Ik dacht dat het veel te krachtig zou zijn voor mij. Na een uur werken heb ik echter alle passen gemaakt en kan het pogingen schieten beginnen!

Ondertussen ben ik niet meer alleen. Een enthousiaste Duitser, Martin,  vraagt of hij mee mag doen. Samen projecten is altijd leuker dan alleen en al snel heeft hij ook alle passen gemaakt. Mijn pogingen gaan niet slecht en ik krijg het gevoel dat ik ‘m moet kunnen! Ook Martin komt dichtbij… Na zo’n drieënhalf uur werken en pogingen doen is de energie echter op. We spreken af voor de volgende dag.

Opwarmen, hetzelfde ritueel als gister, dit keer op het pleintje van Bérézina en met iets meer spanning in m’n hoofd. Ik weet dat het moet kunnen en dat het vandaag moet gebeuren… Als ik aankom bij Neverland is Martin net begonnen. Hij strandt een paar keer op de slopers. Ik boek al vrij snel progressie ten opzichte van gister en kom ook een paar keer tot de slopers… Eén keer sta ik zelfs al bijna op het blok, maar zipt m’n voet weg… De kracht is op… Het geduw en getrek in het dak heeft me leeggetrokken… Het had vandaag moeten gebeuren, maar het zit er niet meer in… Morgen is de laatste dag goed weer…. Dan moet het echt gebeuren!

Weer een slapeloze nacht en een zenuwachtige ochtend ;) Snel opwarmen en terug naar Neverland! In de eerste poging schiet m’n hak weg… De spanning stijgt! De tweede poging gaat niet perfect, maar toch is het raak! Een dag later dan verwacht, maar alsnog blij sta ik op het blok!

Het is Ima’s beurt. Gister vanuit Italië naar Bleau gekomen; vier dagen voor vertrek naar China nog even boulderen, want het mag weer, voor het eerst sinds een half jaar! Het gaat lekker :) Na twee boulders is Ima ook klaar, maar fijn om weer rots vast te houden!


Ima’s eerste boulder na bijna een half jaar niet klimmen

Op het pleintje bij Marie Rose is het druk. Joppe weet niet meer zo goed wat hij wil en ik wijs ‘m op La Chicoree. Jaren geleden heb ik wel eens kansloze pogingen gedaan om erin te stappen, maar ik kwam niet weg. Het gepruts zo’n vijf centimeter boven de grond maakt dat Joppe helemaal in z’n element is. Ik vind het mooi. Maar dan, plotseling staat hij en klimt hij tot zo’n driekwart van de plaat! Dat motiveert mij om ook weer eens te proberen! Na twee pogingen lukt het al… Waarom deed ik hier al die jaren zo moeilijk over? Joppe gaat goed, maar het scheermesje halverwege schraapt de huid van z’n wijsvinger. Ook is de vraag of hij vanaf dezelfde tree als ik bij de top kan…

Een half uur later staat hij voor de zoveelste keer in de positie voor de topgreep. Ik zie dat het past. Iedereen schreeuwt… TOP, TOP, DAT PAST!!! En het paste. Joppe staat lachend op La Chicoree!

Voor Imothep heb ik iets teveel spierpijn, dus ik besluit nog even naar Buthiers te gaan om Partage te gaan checken. Met behulp van wat duwtjes kan ik de passen enigszins aanvoelen…  Poeh, dat ding is lastig… maar wel super gaaf!


Doorzichtig ijs op Cuvier, oranje ijspegels in Buthiers… De volgende dag was alles weg…

Die nacht regende het… De volgende dag is het klam, de sneeuw smelt en alles is nat… Ah, een rustdag kan ook geen kwaad…  Voor de donderdag is beter weer voorspeld. Met Marijn spreek ik in de middag af bij Amok.

Het bos is klam en van een afstand ziet het Gecko-blok er nat uit. Op de andere kant van de helling is het echter zonnig en zijn de rotsen een stuk droger. Ik heb er zin in! Het blok komt snel in zicht… Van een afstand ziet het er nat uit… Dichterbij gekomen blijkt dat ook zo te zijn… Grrrr…

Marijn, Marijn en Kim zijn de ochtend op Rempart begonnen, waar het iets droger zou zijn… Een rondje Cuvier levert niets droogs op, dus door naar Rempart. In m’n achterhoofd heb ik Sideways Daze, die moet wel droog zijn… Tristesse en Big Golden zijn droog, maar ik heb geen zin om weer onder Big Golden te gaan zitten. Sideways Daze is ook droog en meer keus heb ik eigenlijk niet. Om op te warmen doe ik de 7a kant ernaast. Vandaag ben ik vastbesloten deze moeilijke 7a  af te maken. Als alles nat is, is deze vaak droog, maar na anderhalf jaar tijd wordt het toch eens tijd om dit af te ronden… Na een half uur lukt dat ook. De afklim is nog spannender dan de ascent, door de nattigheid en het mos…

Ik ben warm voor Sideways Daze. Tijdens de vorige slechtweer trip maakte ik bijna de tweede pas, inclusief alle voetverplaatsingen. Ik zat met m’n hand op de rand, maar hield ‘m net niet. Vandaag lukt de eerste pas bijna. De begingreep arqué pakken is de truuk en dan vol gaan…

Om half vier vind ik het mooi geweest. Ima heeft ook niet zo’n zin om op natte blokken te klimmen. Als we in de auto zitten begint het te regenen. Het is afgelopen. Vrijdag rijden we terug naar huis. Zaterdag vliegt Ima naar China. Zondag moet er weer gestudeerd worden…  Over ruim vier maanden moet het af zijn, voordat ik ook naar het oosten vlieg!

 

Boulderen vs. Scriptie

On 13/02/2010, in blog, by Enzo

Boulderen is als kwalitatief onderzoek. Soms raak je het overzicht even volledig kwijt en is het onduidelijk wat je precies aan het doen bent: het doordringen tot de kern van je materiaal en het formuleren van overkoepelende concepten… De volgorde van bewegingen en de precisie van je lichaamspositie… Het lijkt kansloos, maar je weet dat na enig puzzelen alles op z’n plek valt. Blijdschap. Een vreugdekreet op het blok of slechts een glimlach in de computerruimte op de uni…

Echter weinig vreugdekreten in het bos vandaag… Er kon geklommen worden, maar door de vele sneeuw waren de meeste boulders niet (uit) te klimmen… Aan m’n scriptie kan ik altijd verder werken, maar hopelijk blijft het niet bij gepuzzel op papier deze week!

 

It’s time!

On 11/02/2010, in blog, by Enzo

Na vier weken onderbreking – maar waarin ik volgens mij maar één goed weekend heb gemist – is het morgen weer tijd om terug te gaan naar het bos! Door het vele slechte weer ben ik de afgelopen weken goed opgeschoten met m’n scriptie en is de motivatie om weer te gaan alleen maar groter geworden! De voorspellingen zien er redelijk uit; koud, alleen ben ik bang voor sneeuw… In ieder geval ben ik klaar om m’n laatste seizoensdoel af te maken! Tijdens het studeren dwalen m’n gedachten wel eens af: Hoge hak links, rechts haken, de boeg bijpakken… Dat wordt mijn methode! Maar dan weet ik het niet nog zeker… Of toch wel? Optikken, voet op de voorkant en top? Of misschien kan ik wel met een hak bij de top… Ik heb in ieder geval het gevoel dat het moet kunnen! Trouwens, over boegen gesproken, in deze boeg zou ik ook graag eens willen werken… Wie weet aankomende week!